Tum de more fedens fefta ad convivia vates
Æfculeâ intonfos redimitus ab arbore crines,
Heroumque actus, imitandaque gesta canebat,
Et chaos, & pofiti latè fundamina mundi,
Reptantefque Deos, & alentes numina glandes,
Et nondum Ætnæo quæfitum fulmen ab antro.
Denique quid vocis modulamen inane juvabit,
Verborum fenfüfque vacans, numerique loquacis?
Silveftres decet ifte choros, non Orphea cantus,
Qui tenuit fluvios & quercubus addidit aures
Carmine, non citharâ, fimulachraque fun&ta canendo
Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes.
Nec tu perge precor, facras contemnere Mufas,
Nec vanas inopesque puta, quarum ipfe peritus
Munere, mille fonos numeros componis ad aptos
Millibus & vocem modulis variare canoram
Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres.
Nunc tibi quid mirum, fi me genuiffe poëtam
Contigerit, charo fi tam propè fanguine juncti
Cognatas artes, ftudiumque affine fequamur?
Ipfe volens Phoebus se dispertire duobus,
Altera dona mihi, dedit altera dona parenti,
Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus.
Tu tamen ut fimules teneras odiffe camœnas,
Non odîffe reor, neque enim, pater, ire jubebas
Quà via lata patet, quà pronior area lucri,
Certaque condendi fulget fpes aurea nummi:
Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis
Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures:
Sed magis excultam cupiens ditescere mentem,
Me procul whano ftrepitu, feceffibus altis
Abductum Aoniæ jucunda per otia ripæ
Phœbeo lateri comitem finis ire beatum.
Officium chari taceo commune parentis,
Me pofcunt majora; tuo, pater optime, fumptu
Cùm mihi Romulea patuit facundia linguæ,
Et Latii Veneres, &, quæ Jovis ora decebant
Grandia magniloquis elata vocabula Graiis,
Addere fuafifti quos jactat Gallia flores,
Et quam degeneri novus Italus ora loquelam
Fundit, Barbaricos teftatus voce tumultus,
Quæque Palæftinus loquitur mysteria vates.
Denique quicquid habet cœlum fubjectaque cœlo
Terra parens, terræque & cœlo interfluus aër,
Quicquid & unda tegit, pontique agitabile marmor,
Per te nôffe licet, per te, fi nôffe libebit:
Dimotâque venit spectanda fcientia nube,
Nudaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus,
Ni fugiffe velim, ni fit libâffe moleftum.
I nunc, confer opes quifquis malesanus avitas
Auftriaci gazas, Perüanaque regna præoptas.
Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipse
Jupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo?
Non potiora dedit, quamvis & tuta fuiffent,
Publica qui juveni commifit lumina nato
Atque Hyperionios currus, & fræna diei
Et circùm undantem radiatâ luce tiaram.
Ergo ego, jam doctæ pars quamlibet ima catervæ
Victrices hederas inter, laurofque fedebo,
Jamque nec obfcurus populo miscebor inerti,
Vitabuntque oculos vestigia nostra profanos.
Efte procul, vigilés curæ, procul este, querelæ,
Invidiæque acies tranfverfo tortilis hirquo,
Sava nec anguiferos extende, Calumnia, ridus;
In me trifte nihil fediffima turba, poteftis,
Nec veftri fum juris ego; fecuraque tutus
Pectora, vipereo gradiar fublimis ab iftu.
At tibi, chare pater, postquam non æqua merenti
Poffe referre datur, nec dona rependere factis,
Sit memorâffe fatis, repetitaque munera grato
Percenfere animo, fidæque reponere menti.
Et vos, O noftri, juvenilia carmina, lusus, Si modo perpetuos fperare audebitis annos, Et domini fupereffe rogo, lucemque tueri, Nec fpiffo rapient oblivia nigra fub Orco, Forfitan has laudes, decantatúmque parentis Nomen, ad exemplum, fero fervabitis evo.
Σεαὴλ ὅτε παῖδες, ἐπ ̓ ἀγλαὰ φῦλ ̓ Ἰακώβε ̓Αιγύπλιον λίαν δῆμον, ἀπεχθέα, βαρβαρόφωνο, ες Ιέδα
Δὴ τότε μόνον την ὅσιον γένος
Ἐν δὲ θεὸς λαοῖσι μέγα κρείων βασίλευεγο
Εἶδε καὶ ἐντοπάδων ουγαδ ̓ ἐῤῥώησε θάλασσα
Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ, ἀδ ̓ ἀπ' ἐσυφελίχθη
Ιρὸς Ἰορδάνης ποτί αργυροειδέα πηγήν.
Ἐκ δ' ὄρει σκαρθμοῖσιν απειρέσια κλονέοντο,
Ως κριοί στριγούντες ευτραφερῷ ἐν ἀλα,
Βαιότεραι δ ̓ ἅμα πίσω ανασκίρτησαν ἐρέπεται,
Οἷα παραὶ συριγγι είχῃ ὑπὸ μητέρι ἄρνες.
Τίπλε σύγ' οινὰ θάλατα πέλωρ φύγαδ' ἐῤῥώησας ;
*Κύματι εἰλυμβη ῥοθίῳ; τί δ ̓ ἄρ ̓ ἱςυφελίχθης
Ιρὸς Ιορδάνη ποτὶ ἀργυροειδέα πηγή ;
Τίπλ ̓ ὅρεα σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονείσθε
Ως κριοὶ σφριγόωντες ευτραφερῷ ἐν ἀλων;
Βαιοτέραι τί δ' αρ' ὑμμῖς ἀνασκιρτήσατ', ερίπνα,
Οἷα παραὶ σύξιγι φίλη ὑπὸ μητέρι ἄρνες;
Σείεο, γαῖα, τρέυσα θεὸν μεγάλο εκτυπέοντα,
Γαῖα, Θεὸν τρέιεσ ̓ ὕπατον σέβας Ιωακίδαο
Ος τε καὶ ἐκ σπιλάδων ποταμὸς χές μορμύροντας,
Κρήνωτ ̓ ἄεναον πέτρης Σπὸ δακρυσίασης.
PHILOSOPHUS ad regem quendam, qui eum igno
tum & infontem inter reos fortè captum infcius dam
naverat, τίω ἐπὶ θανάτῳ πορόυόμμα bac fubita
mifit.
Ὦ ἄνα, εἰ ὀλέσῃς με * ἔννομον, ἐδέ τιν' ἀνδρῶν
Δεινὸν ὅλως δράσαντα, σοφώτατον ἴσι κάρηνον
Ρηϊδίως αφέλοιο, τό δ ̓ ὕσερον αύθι νοήσεις,
Μαψιδίως δ ̓ ἄρ ̓ ἔπειτα τεὸν πρὸς θυμὸν ὀδύρῃ,
Τιιὸν δ ̓ ἐκ πόλιο περιώνυμον ἄλκαρ ὀλέσσας,
In Effigiei ejus Sculptorem.
̓Αμαθεῖ γεγράφθαι χειρί τίύδε μαρὺ εἰκόνα
Φαίης ταχ ̓ ἄν, εἶδῷ αὐτοφυές βλέπων.
Τὸν δ ̓ ἐκτυπωτὶν ἐκ ἐπιγνόντες, φίλοι,
Τελᾶτε φαύλες δυσμίμημα ζωγράφο.
egrotantem.
SCAZONTES.
Mufa, greffum quæ volens trahis claudum,
Vulcanioque tarda, gaudes inceffu,
Nec fentis illud in loco minus gratum,
Quàm cùm decentes flava Dëiope furas
Alternat aureum ante Junonis lectum;
Adefdum, & hæc s'is verba pauca Salfillo
Refer, camcena noftra, cui tantum eft cordi,
Quámque ille magnis prætulit immeritò divis,
Hæc ergo alumnus ille Londini Milto,
Diebus hifce qui fuum linquens nidum
Polique tractum, (peffimus ubi ventorum,
Infanientis impotenfque pulmonis
Pernix anhela fub Jove exercet flabra)
Venit feraces Itali foli ad glebas,
Vifum fuperbâ cognitas urbes famâ,
Virofque doctæque indolem juventutis,
Tibi optat idem hic faufta mulța, Salfille,
Habitumque feffo corpori penitùs fanum;
Cui nunc profunda bilis infestat renes,
Præcordiifque fixa damnosùm spirat.
Nec id pepercit impia quòd tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divûm munus, O falus Hebes
Germana! Tuque, Phoebe, morborum terror
Pythone cæfo, five tu magis Pran
Libenter audis, hic tuus facerdos eft:
Querceta Fauni, vofque rore vinofo
Colles benigni, mitis Evandri fedes,,
Siquid falubre vallibus frondet veftris,
Levamen ægro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rursùm Mufis,
Vicina dulci prata mulcebit cantu..
Ipfe inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum
|
