Ipfe volens Phoebus se dispertire duobus, Altera dona mihi, dedit altera dona parenti, Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus. Tu tamen ut fimules teneras odiffe Camoenas, Non odisse reor, neque enim, pater, ire jubebas Quà via lata patet, quà pronior area lucri, Certaque condendi fulget fpes aurea nummi: Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures. Sed magis excultam cupiens ditefcere mentem, Me procul urbano ftrepitu, seceffibus altis Abductum Aoniæ jucunda per otia ripæ Phœbæo lateri comitem finis ire beatum. Officium chari taceo commune parentis, Me pofcunt majora, tuo pater optime fumptu Cùm mihi Romuleæ patuit facundia linguæ, Et Latii veneres, et quæ Jovis ora decebant Grandia magniloquis elata vocabula Graiis, Addere fuafifti quos jactat Gallia flores, Et quam degeneri novus Italus ore loquelam Fundit, barbaricos teftatus voce tumultus, Quæque Palæftinus loquitur mysteria vates. Denique quicquid habet cœlum, fubjectaque cœlo Terra parens, terræque et cœlo interfluus aer, Quicquid et unda tegit, pontique agitabile marmor, Per te nosse licet, per te, fi nosse libebit. Dimotáque venit fpectanda fcientia nube,
Nudaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus,
Ni fugiffe velim, ni fit libâsse moleftum.
I nunc, confer opes quifquis malefanus avitas Auftriaci gazas, Perüanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipse Jupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo? Non potiora dedit, quamvis et tuta fuissent, Publica qui juveni commifit lumina nato Atque Hyperionios currus, et fræna diei, Et circum undantem radiatâ luce tiaram. Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ Victrices hederas inter, laurofque fedebo, Jamque nec obfcurus populo miscebor inerti, Vitabuntque oculos vestigia nostra profanos. Efte procul vigiles curæ, procul este querelæ, Invidiæque acies transverso tortilis hirquo, Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus; In me trifte nihil fœdiffima turba poteftis, Nec veftri fum juris ego; fecuraque tutus Pectora, vipereo gradiar fublimis ab ictu.
At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti Poffe referre datur, nec dona rependere factis, Sit memorâffe fatis, repetitaque munera grato Percensere animo, fidæque reponere menti.
Et vos, O noftri, juvenilia carmina, lusus, Si modo perpetuos fperare audebitis annos, Et domini fupereffe rogo, lucemque tueri, Nec fpiffo rapient oblivia nigra sub Orco,
Forfitan has laudes, decantatumque parentis Nomen, ad exemplum, fero fervabitis ævo. Ad Salfillum Poetam Romanum aegrotantem.
Musa greffum quæ volens trahis claudum, Vulcanioque tarda gaudes inceffu, Nec fentis illud in loco minus gratum, Quàm cùm decentes flava Dëiope furas Alternat aureum ante Junonis lectum, Adefdum et hæc s'is verba pauca Salfillo Refer, Camœna noftra cur tantum eft cordi, Quamque ille magnis prætulit immeritò divis. Hæc ergo alumnus ille Londini Milto, Diebus hifce qui fuum linquens nidum Polique tractum, (peffimus ubi ventorum, Infanientis impotenfque pulmonis Pernix anhela fub Jove exercet flabra) Venit feraces Itali foli ad glebas, Vifum fuperbâ cognitas urbes famâ' Virofque doctæque indolem juventutis, Tibi optat idem hic faufta multa Salfille, Habitumque feffo corpori penitùs fanum; Cui nunc profunda bilis infestat renes, Præcordiifque fixa damnofum fpirat. Nec id pepercit impia quòd tu Romano Tam cultus ore Lefbium condis melos. O dulce divûm munus, O falus Hebes Germana! Tuque Phœbe morborum terror
Pythone cæfo, five tu magis Pæan Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vofque rore vinoso Colles benigni, mitis Evandri fedes, Siquid falubre vallibus frondet veftris,
ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rursùm Mufis Vicina dulci prata mulcebit cantu. Ipfe inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum, Suam reclivis femper AEgeriam spectans. Tumidufque et ipfe Tibris hinc delinitus Spei favebit annuæ colonorum:
Nec in fepulchris ibit obfeffum reges Nimiùm finiftro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undaṛum, Audufque curvi falfa regna Portumni.
MAN SUS.
Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum litterarum ftudio, nec non et bellica virtute apud Italos claurus in primis eft. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus;ab quo etiam inter Campaniae principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerufalemme conquistata, lib. 20. Fra cavalier magnanimi, è cortefi Rifplende il Manfo----
Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevolentia prose-. cutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.
æc quoque Manse tuæ meditantur carmina laudi Pierides, tibi Manfe choro notiffime Phobi, Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus hoPoft Galli cineres, et Mecænatis Hetrufci.
Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camœnæ, 5 Victrices hederas inter, laurofque fedebis.
Te pridem magno felix concordia Tasso Junxit, et æternis infcripfit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non infcia Musa Marinum Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnum, Dum canit Affyrios divûm prolixus amores; Mollis et Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit. Nec manes pietas tua chara fefellit amici,
« 上一頁繼續 » |