Jupiter ipfe licet fua fulmina torqueat in me,
Hærebunt lateri spicula nostra Jovis.
Cætera quæ dubitas meliùs mea tela docebunt,
Et tua non leviter corda petenda mihi.
Nec te ftulte tuæ poterunt defendere Musæ,
Nec tibi Phœbæus porriget anguis opem.
Dixit, et aurato quatiens mucrone fagittam,
Evolat in tepidos Cypridos ille finus.
At mihi rifuro tonuit ferus ore minaci,
Et mihi de puero non metus ullus erat.
Et modò quà nostri spatiantur in urbe Quirites,
Et modò villarum proxima rura placent.
Turba frequens, faciéque fimillima turba dearum
Splendida per medias itque reditque vias.
Auctaque luce dies gemino fulgore corufcat,
Fallor? an et radios hinc quoque Phœbus habet.
Hæc ego non fugi spectacula grata severus,
Impetus et quò me fert juvenilis, agor.
Lumina luminibus malè providus obvia misi,
Neve oculos potui continuiffe meos.
Unam fortè aliis fupereminuiffe notabam,
Principium noftri lux erat illa mali.
Sic Venus optaret mortalibus ipfa videri,
Sic regina Deûm confpicienda fuit.
Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido, 65
Solus et hos nobis texuit antè dolos.
Nec procul ipfe vafer latuit, multæque fagittæ,
Et facis à tergo grande pependit onus.
Nec mora, nunc ciliis hæfit, nunc virginis ori,
Infilit hinc labiis, infidet inde genis:
Et quafcunque agilis partes jaculator oberrat,
Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit.
Protinus infoliti fubierunt corda furores,
Uror amans intùs, flammaque totus eram.
Interea mifero quæ jam mihi fola placebat,
Ablata eft oculis non reditura meis.
Eft ego progredior tacitè querebundus, et excors,
Et dubius volui fæpe referre pedem.
Findor, et hæc remanet, fequitur pars altera votum, Raptaque tam fubitò gaudia flere juvat.
Sic dolet amiffum proles Junonia cœlum,
Inter Lemniacos præcipitata focos.
Talis et abreptum folem refpexit, ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaraus equis.
Quid faciam infelix, et luctu victus? amores
Nec licet inceptos ponere, neve sequi.
O utinam spectare femel mihi detur amatos
Vultus, et coràm triftia verba loqui;
Forfitan et duro non est adamante creata,
Forte nec ad noftras furdeat illa preces.
Crede mihi nullus fic infeliciter arfit,
Ponar in exemplo primus et unus ego.
Parce precor teneri cum fis Deus ales amoris,
Pugnent officio nec tua facta tuo.
Jam tuus O certè eft mihi formidabilis arcus,
Nate deâ, jaculis nec minus igne potens:
Et tua fumabunt noftris altaria donis,
Solus et in fuperis tu mihi fummus eris.
Deme meos tandem, verùm nec deme furores,
Nefcio cur, mifer eft fuaviter omnis amans:
Tu modo da facilis, pofthæc mea fiqua futura eft,
Cufpis amaturos figat ut una duos.
HAEC molt, Vama qu
AE C ego mente olim lævâ, ftudioque fupino.
Nequitiæ pofui vana trophæa meæ.
Scilicet abreptum fic me malus impulit error,
Indocilifque ætas prava magiftra fuit.
Donec Socraticos umbrofa Academia rivos
Præbuit, admiffum dedocuitque jugum.
Protinus extinctis ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora nostra gelu.
Unde fuis frigus metuit puer ipfe fagittis,
Et Diomedeam vim timet ipfa Venus.
In Proditionem Bombardicam.
UM fimul in regem nuper fatrapafque Britannos
Aufus es infandum perfide Fauxe nefas,
Fallor? an et mitis voluifti ex parte videri,
Et penfare malâ cum pietate fcelus? Scilicet hos alti missurus ad atria cœli,
Sulphureo curru flammivolisque rotis. Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis Liquit lördanios turbine raptus agros. In eandem.
Iccine tentafti cœlo donâsse Iacobum
Quæ feptemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis infidiofa tuis.
Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aftra, nec inferni pulveris ufus ope.
Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos, Namque hac aut aliâ nifi quemque adjuveris arte, Crede mihi cœli vix bene fcandet iter.
Urgatorem animæ derifit läcobus ignem,
Et fine quo fuperûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ,
Movit et horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpretâ relligione dabis.
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas triste patebit iter.
O quàm funefto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura fuis!
Nam prope Tartareo fublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.
UEM modò Roma fuis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat Tænarioque finu,
Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad fuperos evehere ufque Deos.
In inventorem Bombardae.
Apetionidem laudavit cæca vetuftas,
Qui tulit ætheream folis ab axe facem;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.
Ad Leonoram Romae canentem.
Angelus unicuique fuus (fic credite gentes)
Obtigit æthereis ales ab ordinibus. Quid mirum? Leonora tibi fi gloria major, Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum. Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli
Per tua fecretò guttura ferpit agens; Serpit agens, facilifque docet mortalia corda Senfim immortali affuefcere pofse sono.
Quòd fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fufus, In te unâ loquitur, cætera mutus habet.
Ltera Torquatum cepit Leonora poëtam,
Cujus ab infano ceffit amore furens.
Ah miser ille tuo quantò felicùs ævo
Perditus, et propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo
Sævior, aut totus defipuiffe iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine fenfus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ;
|