網頁圖片
PDF
ePub 版

L'ottimo dal miglior dopo scegliea
Per fabbricar d'ogni virtu l’Idea.

Quanti nacquero in Flora

O in lei del parlar Tofco apprefer l'arte,

La cui memoria onora

Il mondo fatta eterna in dotte carte,
Volefti ricercar per tuo teforo,

E parlafti con lor nell' opre loro.

Nell' altera Babelle

Per te il parlar confuse Giove in vano,

Che per varie favelle

Di se stessa trofeo cadde fu'l piano:

Ch'Ode oltr' all Anglia il fuo piu degno Idioma
Spagna, Francia, Toscana, e Grecia e Roma.

I piu profondi arcani

Ch' occulta la natura e in cielo e in terra
Ch' à Ingegni sovrumani

Troppo avara tal' hor gli chiude, e ferra,
Chiaramente conosci, e giungi al fine.
Della moral virtude al gran confine.

Non batta il Tempo l'ale,

Fermifi immoto, e in un fermin si gl'anni,
Che di virtù immortale

Scorron di troppo ingiuriosi a i danni;

Che

Che s'opre degne di Poema o ftoria
Furon gia, l'hai presenti alla memoria.

Dammi tua dolce Cetra

Se vuoi ch'io dica del tuo dolce canto,
Ch'inalzandoti all' Etra

Di farti huomo celefte ottiene il vanto,
Il Tamigi il dirà che gl' e conceffo
Per te fuo cigno parreggiar Permesso.

I o che in riva del Arno

Tento fpiegar tuo merto alto, e preclaro
So che fatico indarno,

E ad ammirar, non a lodarlo imparo;
Freno dunque la lingua, e ascolto il core
Che ti prende a lodar con lo ftupore.

Del fig. Antonio Francini gentilhuomo
Fiorentino.

JOANNI MILTONI

LONDINENSI,

Juveni patria, virtutibus eximio,

IRO qui multa peregrinatione, ftudio cuncta

[ocr errors]

orbis terrarum loca perfpexit, ut novus Ulysses

omnia ubique ab omnibus apprehenderet:

Po

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat:

Illi, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed*venuftate vocem laudatoribus adimunt.

Cui in memoria totus orbis; in intellectu fapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœleftium fphærarum fonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo defcribitur magistra philofophia legenti; antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione,

Exquirenti, restauranti, percurrenti.

At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus,

Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator.

* vaftitate. Edit. 1645.

ELE

ELEGIARUM

LIBER PRIMU S.

Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM.

TA

Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit et voces nuncia charta tuas; Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ

Vergivium prono quà petit amne falum. Multùm crede juvat terras aluiffe remotas

5

Pectus amans noftri, tamque fidele caput,
Quòdque mihi lepidum tellus longinqua fodalem
Debet, at unde brevi reddere jussa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ,
Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,
Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles,
Quàm male Phœbicolis convenit ille locus!

Nec duri libet ufque minas perferre magistri
Cæteraque ingenio non fubeunda meo.
Si fit hoc exilium patrios adiisse penates,
Et vacuum curis otia grata fequi,

Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,

Lætus et exilii conditione fruor.

[ocr errors]

15

20

O utinam vates nunquam graviora tuliffet
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Mufis, 25
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,

Et vocat ad plaufus garrula fcena fuos.
Seu catus auditur senior, seu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro;
Sepe vafer

gnato fuccurrit fervus amanti,

Et nafum rigidi fallit ubique patris;

Sæpe novos illic virgo mirata calores

Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat. Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum Quaffat, et effufis crinibus ora rotat,

Et dolet, et fpecto, juvat et spectasse dolendo,
Interdum et lacrymis dulcis amaror ineft:
Seu infelix indelibata reliquit
puer

Gaudia, et abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Conscia funereo pectora torre movens,

Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,

Aut luit inceftos aula Creontis avos. Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus, Irrita nec nobis tempora veris eunt.

30

35

40

45

Nos

« 上一頁繼續 »