EPILOGUS LESBIE OBSTETRICIA,
Incolumi matre et salva, mea proxima cura est
Infantem primis vestibus induere.
Adsidet ad cubitum, Glycerique Archillis ocellos
Intuitu primo callida cernit anus:
Parvaque componens magnis, frontem, oscula, nasum,
Quid patris explorat, quid referatur avi.
Tergaque demulcens, hominum est sævissimus, inquit,
Tam pulchram poterit qui violare cutim:
Deliræ hæc inter nutricis somnia, majus
Urget opus longe me, graviorque labor;
Cingere fasciolis teneros, nec duriter, artus,
Et justum ad modulum fingere molle caput.
Cautio nec levis est, multis de millibus una
Ne minimo infantem vulnere pungat aeus.
Sed nec adhuc cessat mihi cura: puerpera monter
Sæpe revisenda est, et mihi sæpe puer.
Interea mihi mensis abit, sed et uno alioque
Donatus flavo munére mensis abit.
His ego me officiis, vobis, popule alme virorum,
Commendo, obsequio, sedulitate, fide,
Quandocunque opus est, me servam accersite vestrams
Lesbia curabo protinus esse domi.
ECQUIS ibi est?-audite aliquis-puer, endromidem
Adde manum, (quid stas lentus?) utramque ma
Da mihi jam terrorem, et jam duo fulmina belli,
Et jam balteolum cætera portet equus.
Si mea sunt-O sunt-mihi salva viatica, rite
Instruor, bis armis tutus, et his animis,
Hisce ego latrones abigo, corvosque, canesque ;
His pluviæ subigo vim, Boreæque minas.
Seu per planitiem contendo, ubi rarior agris
Stat rubus, aut inopi stramine tecta casa;
Sive eo per salebras et per prærupta locorum,
Et per crescentis tædia longa viæ;
Si non obliquus sedeam, si a posteriori
Integer et salvus, cætera salvus eo.
Improba latrantis stomachi cum murmurat ira,
(Usque adeo res est imperiosa fames)
Divertor―mihi cœnam, et equo sua pabula posco;
Neu mala defraudet, viso, reviso, manus.
Seligere est lectum mihi proxima cura, laborque Detrahere est ocreas proximus et labor est, Accumbo cœnæ et mecum hospes, seu rogo, seu
Et bibit, et comedit, plus tamen ille bibit. Cras venit, et schedula-Imprimis mihi panis-Item
Pullus-Item vinum-nil nisi cum pretio. Solvo, enchiridion repleo, discedo, salute Accepta et dicta-vive valeque-vale.
Te tuus expectat sonipes, nescitqué morari
Impatiens-
In me non erit ulla mora.
Vos quibus hospitibus placidis et suavibus utor,
Este salutati, docta corona, mihi.
Este, O spectantes, animis, quod et estis, amicis,
Et pede inoffenso, dicite, perge domum :
Accipio felix omen, plausuque secundo,
Quo cursum institui, pergo viator iter.
Vivite felices; ego quandocunque redibo,
Devoto vobis corde, redibo Crito.
EN! adsum miles veteranus-inutilis armis,
Sed regi et patriæ fidus, ut usque, meæ :
Queia magis aurati rutilo fulgore galeri
Commendat validum cor, lepidumque caput :
Quem Mars truncavit-sed cui Chelseia rependit
Et mutilos artus et mihi quicquid abest.
Pars ego parva me.sed sum πλέον ἥμισυ πανιός ;
Sanctior est salva parva tabella rate.
Lumine suffosso luscus; sed et Hannibal ipse,
Quem Roma horrebat, sic oculatus erat.
Uno crure minor, sed crure superstite în altum,'
Altius ut nemo, subsiluisse valens.
Nec fractis vel adhuc animis; sed strenuus illa,
Quæ superest, audax intrepidusque manu.
Quid vero his majus dabit iste domesticus heros?
Quid simile his miles scenicus iste Thraso?
Illius in plumis tunicaque est unica virtus ;
Omnis in illæso corpore constat honor.
Pulchrior in pannis me gloria vestit ; et hoc crus,
Hæc manus, hic oculus, duplicis instar erit.
Quo me excepistis, vos O! dimittite plausu ;
Et mihi felicem plausero militiam.
ALMA Ceres, tua dona cano, tua dona canenti
Arride felix, teneram nec desére musam.
Cæcuba miretur Flaccus, dulcemve Falerni
Humorem laudans, veteres invitet amicos;
Et Bacchi madidus genialia pocula dicat:
Sunt nobis calices, nobis sunt, diva, poëtæ.
Tu vero (quæcunque tuum fert nomina mustum,
Seu quod equis aptum Eboracum, vel Cestria mittit,
Nobilis aut Rhedycina tuis quod præbet alumnis)
Tu mitis, tu blanda tuis cultoribus Anglis.
Te, Dea, quisque colit, duplicis tu muneris auctor Diceris, et duplicem populus tibi solvit honorem. In mediis qua surgit agris bene nota taberna, Rusticus esuriens loculo depromit olenti Hesternas cum cultro epulas, et pocula poscit; Quæ simul ebiberit, rursus replenda ministro Porrigit: hic operæ non vanæ, alacrisque laboris Præteriti fructus sumit, divamque precatur, Deficiat placidi ut nunquam bona copia musti. Hic senior tubulum, locus est qua proximus igni, Ore gerens, nec ventum hiemis nec frigora sentit :
|