COMPLURES (ita, Granta, refers) Hobsonus alebat
In stabulo longo, quos locitaret, equos;
Hac lege, ut foribus staret qui proximus, ille
Susciperet primas, solus et ille, vices.
Aut hunc, aut nullum-sua pars sit cuique laboris ;
Aut hunc, aut nullum-sit sua cuique quies.
Conditio obtinuit, nulli violanda togato;
Proximus hic foribus, proximus esto viæ.
Optio tam prudens cur non huc usque retenta est?
Tam bona cur unquam lex abolenda fait ?
Hobsoni veterem normam revocare memento;
Tuque iterum Hobsoni, Granta, videbis equos.
CALCARI instruitur juvenis ; geminove vel uno,
Haud multum, aut ocreis cujus, et unde, refert
Fors fortasse suo, fortasse aliunde, flagello;
Quantulacunque sui, pars tamen ipse sui.
Sic rite armatus, quinis (et forte minoris)
Conductum solidis scandere gestit equum.
Lætus et impavidus, qua fert fortuna (volantem
Cernite) quadrupedem pungit, et urget iter.
Admisso cursu, per rura, per oppida, fertur :
Adlatrant catuli, multaque ridet anus.
Jamque ferox plagis, erecta ad verbera dextra,
Calce cruentato lassat utrumque latus.
Impete sed tanto vixdum confecerit ille
Millia propositæ sexve, novemve, viæ ;
Viribus absumptis, fessusque labore, caballus
Sternit in immundum seque equitemque lutum.
Vectus iter peraget curru plaustrove viator ?
Proh pudor et facinus! cogitur ire pedes.
Si, nec inexpertum, seniorem junior audis,
Quæ sint exiguæ commoda disce moræ.
Quam tibi præcipio, brevis est sed regula certa :
Ocyus ut possis pergere, lentus eas.
TAREICIUM infantem, cum lucem intravit et auras,
Fletibus excepit moestus uterque parens. Threicium infantem, cum luce exivit et auris, Extulit ad funus lætus uterque parens. Interea, tu, Roma, et tu tibi, Græcia, plaudens, Dicitis, Hæc vera est Thraïca barbaries. Lætitiæ causam, causamque exquirite luctus ; Vosque est quod doceat Thraïca barbaries.
KNELLERI egregios vidit Cytherea a labores,
Nympharum varios habitus, vultusque venustos,
Quis frontis divinus honos, quæ gratia cuique
Dissimilis, formæque suæ bene conscia diva,
Sic b ego (monstravitque manu) sic ora ferebam,
Inquit, in Idæo referens certamine pomum.
Me mihi, si memini, tałem pellucidus amnis,
Me talem exhibuit speculum. Sic me
Nativo exortam fiuctu cum pinxit, et udos
Siccantem in ripa crines, descripsit Apelles;
Sic nivea ornârunt fusi mea colla capilli.
Ploravi viduata meum sic, inquit, Adonin,
Et tales gessi vultus mærore decoros.
At cum conspexit f Miram, cui dulcis in ore
Majestas, blandisque nitor suffusus ocellis,
Constitit, obtutuque hærens, Formosior inquit,
Aut hæc est nobis, aut nos male pinxit Apelles.
a Intellige imagines quasdam a G. Kneller, Bar. depictas. Hon. Dom. Sherrard.
Com. de Ranelagh.
f Dom. Cath. Hyde.
C Comitissam de Sunderland.
INFANTEM audivit puerum, sua gaudia, Apelles
Intempestivo fato obiisse diem.
Ille, licet tristi perculsus imagine mortis,
Proferri in medium corpus inane jubet.
Et calamum, et succos poscens, Hos accipe luctus,
Mærorem hunc, dixit, nate, parentis habe.
Dixit; et, ut clausit, clausos depinxit ocellos ;
Officio pariter fidus utrique pater.
Frontemque, et crines, nec adhuc pallentia formans
Oscula, adumbravit lugubre pictor opus.
Perge, parens, merendo tuos expendere luctus ;
Nondum opus absolvit triste suprema manus.
Vidit adhuc molles genitor super oscula risus;
Vidit adhuc veneres irrubuisse genis:
Et teneras raptim veneres, blandosque lepores,
Et tacitos risus transtulit in tabulam.
Pingendo desiste tuum signare dolorem ;
Filioli longum vivet imago tui:
Vivet, et æterna vives tu laude; nec arte
Vincendus pictor, nec pietate pater.
|