Lumen depascunt liquidum; sed tela diei Detorquent, retròque docent se vertere flammas. 40 Hinc longos videas tractus, terrasque jacentes Ordine candenti, et claros se attollere montes; Montes queîs Rhodope assurgat, quibus Ossa nivali Vertice: tum scopulis infrà pendentibus antra 45 Nigrescunt clivorum umbrâ, nemorumque tenebris. Non rores illi, aut desunt sua nubila mundo; Non frigus gelidum, atque herbis gratissimus imber; His quoque nota ardet picto Thaumantias arcu, Os roseum Auroræ, propriique crepuscula cœli. 50 Et dubitas tantum certis cultoribus orbem Destitui? exercent agros, sua mœnia condunt Hi quoque, vel Martem invadunt, curantque triumVictores sunt hic etiam sua præmia laudi ; [phos His metus, atque amor, et mentem mortalia tan gunt, 55 Quin, uti nos oculis jam nunc juvat ire per arva, Lucentesque plagas Lunæ, pontumque profundum; Idem illos etiàm ardor agit, cum se aureus effert Sub sudum globus, et terrarum ingentior orbis ; V. 40." Lucida tela diei," Lucret. i. 148. "Luciferique pavent letalia tela diei," Ausonii Mosell. 260. V. 45. “Fronte sub adversâ scopulis pendentibus antrum," Virg. Æn. i. 166. V. 48. " Quum ros in tenerâ pecori gratissimus herbâ,” Virg. Eclog. viii. 15. V. 49. "Roseo Thaumantias ore locuta est," Virg. Æn. "In terram pictos delapsa per arcus," Ov. Met. xiv. ix. 5. 838. V. 53. "Invadunt Martem clypeis," Æn. xii. 712.. Scilicèt omne æquor tum lustrant, scilicèt omnem 60 75 80 short; and a short vowel at the end of the first form of the Elegiac verse. V. Bibl. Parriana, p. 322. V. 63. "Et quidam seros hiberni ad luminis ignes Pervigilat." Virg. Georg. i. 292. V. 65. " Vertice se attollens pater Apenninus ad auras," Æn. xii. 703. V. 72. "Illa se jactat in aulâ," Æn. i. 140. V. 75. So Virgil, Georg. i. 424: "Lunasque sequentes." V. 75. This expression "Penuria Phœbi" is not, I believe, warranted by the authority of any of the Latin poets. There would have been less objection, if the plain term, instead of the figurative, had been used. V. 79. "Esse quoque in fatis reminiscitur," Ov. Met. i. 256. Quo cernes longo excursu, primosque colonos Migrare in lunam, et notos mutare Penates: Dum stupet obtutu tacito vetus incola, longèque Insolitas explorat aves, classemque volantem. Ut quondam ignotum marmor, camposque na tantes 85 Tranavit Zephyros visens, nova regna, Columbus ; 95 V. 83. "Obtutu tacito stetit," Æn. xii. 666. V. 84. "Innumeræ comitantur aves, stipantque volantem," Claud. Phoenix, 76. V. 85. " Campique natantes," Georg. iii. 198. V. 89. "Fœta armis," Æn. ii. 238. "Non imitabile fulmen," Æn. vi. 590. V. 90. "Geminoque facis commercia mundo." Claud. xxxiii. 90. V. 92. "Equoreas habenas," Claud. viii. 422. SAPPHIC ODE: TO MR. WEST.* [See Mason's Memoirs, vol. ii. p. 42; on a version of Gray's Latin Odes by Green, in English, see H. Walpole's Letters to Cole, p. 116.] BARBARAS ædes aditure mecum Quas Eris semper fovet inquieta, Lis ubi latè sonat, et togatum Estuat agmen ; Dulcius quanto, patulis sub ulmi Hospitæ ramis temerè jacentem * Mason considered this as the first original production of Gray's Muse; the two former poems being imposed as exercises, by the College. V. 1. Comp. Hor. Od. ii. vi. 1: ture mecum," &c. Luke. Septimi, Gades adi V. 3. "Lis nunquam, toga rara," Martial. Ep. x. 47. 66 "Quot astuantes ancipiti gradu Furtiva carpent oscula Naïdes." V. 5. "Platanus... patulis est diffusa ramis," Cic. de Oratore, Lib. I. cap. vii. "Hospita umbra," Ovid. Trist. III, iii. 64. Hor. Od. ii. iii. 9. V. 6. There is no authority for the last syllable of "temere" being made long. See Burmanni. Anth. Lat. vol. ii. 458, and Class. Journal, No. xviii. p. 340. Yet Casimir Sarbievus has erred in the quantity of this word, as well as Gray: "Te sibilantis lenior halitus Ad Testudinem. And Cowley (Solitudo) "Hic jaciens vestris temere sub Sic libris horas, tenuique inertes Fallere Musâ? Sæpe enim curis vagor expeditâ Mente; dum, blandam meditans Camænam, Vix malo rori, meminive seræ 11 Cedere nocti ; Et, pedes quò me rapiunt, in omni Colle Parnassum videor videre Fertilem sylvæ, gelidamque in omni Fonte Aganippen. Risit et Ver me, facilesque Nymphæ Manè quicquid de violis eundo 15 "Ducit aquas te"Defessus umbris." Lowth Ode ad orn. Puellam. mere sequentes." Carmin. Quadrig. ii. 81. temere se." See Woty's Poet. Calendar, Part xii. p. 34. In Horace, Virgil, and Ovid the final syllable of this word is always elided. A friend observed, that the last syllable of temere is made long in the Gradus' on the authority of Tertullian: "Immemor ille Dei temere committere tale.” It is hardly necessary to observe that the authority of Tertullian on a question of a doubtful quantity would not be esteemed sufficient. The last syllable of temere being always elided by Virgil, Horace, and Óvid, sufficiently shows their opinion to have been, that it was short; and therefore that it could not be used in Hexameter verse, without lengthening its final syllable by elision. See Menagiana, vol. iii. p. 418. (Hor. Od. ii. xi. 13, “ Pinu jacentes sic temere." Luke.) V. 7. "Tenui deducta poemata filo," Hor. Ep. II. i. 225. "Graciles Musas," Propert, Eleg. II. x. 3 Virg. Eclog. i. 2. Hor. S. ii. 6, 61, "Nunc veterum libris, nunc somno et inertibus horis." Luke. |