Reddatur formæ. Pictoribus atque poetis Quidlibet audendi semper fuit æqua potestas. 10 Scimus, et hanc veniam petimusq; damusq; vicissim: Sed non, ut placidis coëant immitia, non ut Sed nunc non erat his locus: et fortasse cupressum Scis simulare; quid hoc, si fractis enatat exspes 20 Que nao tem connexao, pés ou cabesça, Que convenha á figura projectáda. Poétas e Pintores, tem licença, Ora lha damos, ora lha pedimos, De finjir, o que mais agradar possa; Excepto se contrarios unir querem, E que nasçao as aves, das serpentes, Que os tygres gerem as ovêlhas manças. Essas obras pomposas, que prométem Coizas grandes, às vezes, saõ retalhos 15 Onde entre o sol e a chuva, Iris anda. Isto porem nao he de que se trata. Tal pinta com primôr ráro, hum cypreste, Mas isso de que serve? Se lhe pagao, Navibus, ære dato qui pingitur? amphora cœpit Institui: currente rotâ, cur urceus exit? Denique sit, quid vis, simplex duntaxat et unum. Maxima pars vatum (pater, et juvenes patre digni) In vitium ducit culpæ fuga, si caret arte. Æmilium circa ludum faber imus et ungues Exprimet et molles imitabitur ære capillos, Para pintar ao vivo hum naufragante, Entre Naus destroçádas, brávos mares?... Tal quer formár hum vazo... o torno gira; Por que rezao lhe sai hum jarro tosco? Sabei pois digno Pai, e fillos dignos, 30 35 Se trabalho em ser breve, escuro fico Se busco ser suave, a força, o nêrvo, 40 Na molleza e brandura se dissipao. O tom sublime, em turgido se troca, Vai terra a terra, abáixasse o discurso: 45 Variar seus assumptos, com portentos, Hum golfinho me pinta nas florestas, Hum javali nas ondas; e tropeça Quando foge de hum mal, n'outro mais grave, Infelix operis summâ, quia ponere totum Nesciet. Hunc ego me, si quid componere curem, 35 Non magis esse velim, quàm pravo vivere naso, Spectandum nigris oculis, nigroque capillo. Sumite materiam vestris, qui scribitis, æquam Viribus, et versate diù, quid ferre recusent, Quid valeant humeri: cui lecta potenter erit res, 40 Nec facundia deseret hunc, nec lucidus ordo. Ordinis hæc virtus erit, et Venus (aut ego fallor) Ut jam nunc dicat, jam nunc debentia dici Pleraque differat, et præsens in tempus omittat: Hoc amet, hoc spernat, promissi carminis auctor. 45 In verbis etiam tenuis cautusque serendis: 7 |