Quemque poëtarum limæ labor, et mora. Vos ô 335. Pompilius sanguis, carmen reprehendite, quod non Multa dies et multa litura coercuit, atque Perfectum decies non castigavit ad unguem. Ingenium miserâ quia fortunatius arte Credit, et excludit sanos Helicone Poëtas Democritus, bona pars non ungues ponere curat, Non barbam; secreta petit loca; balnea vitat. 340 E nao podendo corromper a scêna Emudeceu envergonhado o coro. Tentarao nossos vates, e com gloria Quanto he possivel, sem seguir o trilho Bastarao lhe os assumptos, so Romanos; E talvez fosse o Latium tao famoso Nas lettras, qual brilhou sempre nas armas, Se o trabalho da lima, se a demora Nao fosse tao difficil aos Poetas Vos raça de Pompilio sede austeros; Naõ aproveis jamais esses poemas Que nao apura o tempo, a lima, o gosto, Se Democrito crê que he nullo o estudo 510 515 520 Se do Parnaso exclue, o comùm senço, 525 Por isso despresando tantos a arte Fogem dos homens desgrenhados, tristes, Nunca os banhos frequentao, nem se alinhaõ Nanciscetur enim pretium nomenque Poëtæ, Si tribus Anticyris caput insanabile nunquam Tonsori Licino commiserit. O ego lævus, Qui purgo bilem sub verni temporis horam. Non alius faceret meliora Poëmata. Verùm Nil tanti est. Ergo fungar vice cotis, acutum Reddere quæ ferrum valet, exors ipsa secandi. 345 Munus et officium nil scribens ipse docebo : 350 Unde parentur opes, quid alat formetque Poëtam, Quid deceat, quid non; quò virtus, quò ferat error. Scribendi rectè sapere est et principium et fons. Rem tibi Socraticæ poterunt ostendere chartæ. Verbaque provisam rem non invita sequentur. 355 Ao estro entregues, que produz phantasmas. Na verdade, que assim, fama adquirem Oh que loucura a minha! pois tempero Nao vale a pena; aspiro a sêr somente A pedra d'amolár, que nao cortando Fará comtudo, com que o férro córte. Clara instrucçao, saber, he fonte, origem D'escritos bons; Socraticas doutrinas Haõde inspirár ideas numerosas, I 530 535 540 545 |