Ipfe volens Phœbus fe difpertire duobus,
Altera dona mihi, dedit altera dona parenti, 65
Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus.

Tu tamen ut fimules teneras odiffe Camœnas,
Non odiffe reor, neque enim, pater, ire jubebas
Quà via lata patet, quà pronior area lucri,
Certaque condendi fulget spes aurea nummi: 70
Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis
Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures.
Sed magis excultam cupiens ditefcere mentem,
Me procul urbano firepitu, feceffibus altis
Abductum Aoniæ jucunda per otia ripæ
Phœbæo lateri comitem finis ire beatum.
Officium chari taceo commune parentis,
Me pofcunt majora, tuo pater optime fumptu
Cùm mihi Romulea patuit facundia linguæ,
Et Latii veneres, et quæ Jovis ora decebant
Grandia magniloquis elata vocabula Graiis,
Addere fuafifti quos jactat Gallia flores,
Et quam degeneri novus Italus ore loquelam
Fundit, barbaricos teftatus voce tumultus,
Quæque Palæftinus loquitur mysteria vates.
85
Denique quicquid habet cœlum, fubjectaque cœlo
Terra parens, terræque et cœlo interfluus aer,
Quicquid et unda tegit, pontique agitabile marmor,
Per te noffe licet, per te, fi nosse libebit.
Dimotàque venit fpectanda fcientia nube,
Nudaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus,

75

80

90

Ni fugiffe velim, ni fit libâsse moleftum.

I nunc, confer opes quifquis malefanus avitas Auftriaci gazas, Perüanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipse Jupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo? Non potiora dedit, quamvis et tuta fuissent, Publica qui juveni commifit lumina nato Atque Hyperionios currus, et fræna diei, Et circum undantem radiatâ luce tiaram. Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ Victrices hederas inter, laurofque fedebo, Jamque nec obfcurus populo miscebor inerti, Vitabuntque oculos veftigia noftra profanos. Efte procul vigiles curæ, procul efte querelæ, 105 Invidiæque acies transverso tortilis hirquo, Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus; In me triste nihil fœdissima turba potestis, Nec veftri fum juris ego; fecuraque tutus Pectora, vipereo gradiar fublimis ab ictu.

110

At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti Poffe referre datur, nec dona rependere factis, Sit memorâffe fatis, repetitaque munera grato Percensere animo, fidæque reponere menti.

A aa 2

95

Et vos, O noftri, juvenilia carmina, lufus, 115 Si modo perpetuos fperare audebitis annos, Et domini fupereffe rogo, lucemque tueri, Nec fpiffo rapient oblivia nigra sub Orco,

100

For

Forfitan has laudes, decantatumque parentis
Nomen, ad exemplum, fero fervabitis ævo.
Ad Salfillum Poetam Romanum ægrotantem.
SCAZONTE S.

O

Mufa greffum quæ volens trahis claudum, Vulcanioque tarda gaudes incessu, Nec fentis illud in loco minus gratum, Quàm cùm decentes flava Dëiope furas Alternat aureum ante Junonis lectum, Adesdum et hæc s'is verba pauca Salfillo Refer, Camana noftra cur tantum eft cordi, Quamque ille magnis prætulit immeritò divis. Hæc ergo alumnus ille Londini Milto, Diebus hifce qui fuum linquens nidum Polique tractum, (peffimus ubi ventorum, Infanientis impotensque pulmonis Pernix anhela fub Jove exercet flabra) Venit feraces Itali foli ad glebas, Visum superbâ cognitas urbes famâ Virofque doctæque indolem juventutis, Tibi optat idem hic fausta multa Salfille, Habitumque feffo corpori penitùs fanum; Cui nunc profunda bilis infeftat renes, Præcordiifque fixa damnofum fpirat. Nec id pepercit impia quòd tu Romano Tam cultus ore Lefbium condis melos. O dulce divûm munus, O falus Hebes Germana! Tuque Phœbe morborum terror

120

5

10

15

20

Py

Pythone cælo, five tu magis Pæan
Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vosque rore vinofo
Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Siquid falubre vallibus frondet veftris,
Levamen ægro
ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rurfùm Mufis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipfe inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum,
Suam reclivis femper AEgeriam fpectans.
Tumidufque et ipfe Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuæ colonorum :
Nec in fepulchris ibit obsessum reges
Nimiùm finiftro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undarum,
Adufque curvi falfa regna Portumni.

25

30

35

40

MAN

MANSUS.

Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum litterarum fludio, nec non et bellica virtute apud Italos clarus in primis ef. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus; ab quo etiam inter Campania principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerufalemme conquistata, lib. 20. Fra cavalier magnanimi, è cortesi Rifplende il Manfo--

Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevolentiâ profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.

H

æc quoque Manfe tuæ meditantur carmina laudi Pierides, tibi Manse choro notiffime Phobi, Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus Poft Galli cineres, et Mecenatis Hetrufci. (honore, Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camœnæ, Victrices hederas inter, laurofque fedebis. Te pridem magno felix concordia Tasso Junxit, et æternis infcripfit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non inscia Musa Marinum Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnum, Dum canit Affyrios divûm prolixus amores; Mollis et Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit. Nec manes pietas tua chara fefellit amici,

6

10

15