網頁圖片
PDF
ePub 版

Ex quo fumma dies tulerat Damona sub umbras,
Nec dum aderat Thyrfis; paftorem fcilicet illum
Dulcis amor Mufæ Thufcâ retinebat in urbe.
Aft ubi mens expleta domum, pecorifque relicti
Cura vocat, fimul affuetâ feditque fub ulmo,
Tum verò amiffum tum denique fentit amicum,
Cœpit & immenfum fic exonerare dolorem.

Ite domum impasti, domiño jam non vacat, agni,
Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cœlo,
Poftquam te immiti rapuerunt funere, Damon?
Siccine nos linguis, tua fic fine nomine virtus
Ibit, & obfcuris numero fociabitur umbris?
At non ille, animas virgâ qui dividit aureâ,
Ifta velit, dignumque tui te ducat in agmen,
Ignavumque procul pecus arceat omne filentum.
Ite dómum impafti, domino jam non vacat, agni.
Quicquid erit, certè nifi me lupus antè videbit,
Indeplorato non comminuere fepulchro,
Conftabitque tuus tibi honos, longùmque vigebit
Inter paftores: Illi tibi vota fecundo

Solvere poft Daphnin, post Daphnin dicere laudes Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit Si quid id eft, prifcamque fidem coluiffe, piúmque, Palladiáfque artes, fociúmque habuisse canorum.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia, Da

mon;

At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus
Hærebit lateri comes, ut tu fæpe folebas
Frigoribus duris, & per loca fœta pruinis,
Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis?

Sive

Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones,
Aut avidos terrere lupos præfepibus altis;
Quis fando fopire diem, cantuque folebit?
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni
Pectora cui credam? quis me lenire docebit
Mordaces curas, quis longam fallere noctem
Dulcibus alloquiis, grato cùm fibilat igni [aufter
Molle pyrum, & nucibus ftrepitat focus, et malus
Mifcet cuncta foris, & defuper intonat ulmo?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni,
Aut æftate, dies medio dum vertitur axe,
Cùm Pan æfculeâ fomnum capit abditus umbrâ,
Et repetunt fub aquis fibi nota fedilia nymphæ,
Paftorefque latent, ftertit fub fepe colonus,
Quis mihi blanditiáfque tuas, quis tum mihi rifus,
Cecropiofque fales referet, cultofque lepores?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. At jam folus agros, jam pafcua folus oberro, Sicubi ramofæ denfantur vallibus umbræ, Hîc ferum expecto, fupra caput imber & Eurus Trifte fonant, fractæque agitata crepufcula filvæ. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Heu quam culta mihi priùs arva procacibus herbis Involvuntur, & ipfa fitu feges alta fatiscit! Innuba neglecto marcefcit & uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ Mærent, inque fuum convertunt ora magiftrum.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Tityrus ad corylos vocat, Alphefibœeus ad ornos, Ad falices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas; Hic gelidi fontes, hîc illita gramina mufco, Hic Zephyri, hîc placidas interftrepit arbutus undas;

Ita canunt furdo, frutices ego nactus abibam.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Mopfus ad hæc, nam me redeuntem forte notâraţ? (Et callebat avium linguas, & fydera Mopsus)

Thyrfi quid hoc? dixit, quæ te coquit improba bilis? Aut te perdit amor, aut te malè fascinat astrum; Saturni grave fæpe fuit paftoribus astrum, Intimaque obliquo figit præcordia plumbo.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Mirantur nymphæ, & quid te, Thyrfi, futurum eft? Quid tibi vis? aiunt; non hæc folet effe juventæ Nubila frons oculique truces, vultufque feveri : Illa choros, lufufque leves, & femper amorem Jure petit: mifer ille bis eft qui ferus amavit.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopéque, & filia Baucidis Aegle Docta modos, citharæque fciens, fed perdita faftu, Venit Idunanii Chloris vicina fluenti;

Nil me blanditiæ, nil me folantia verba,

Nil me, fi quid adeft, movet, aut spes ulla futuri.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni,
Hei mihi! quam fimiles ludunt per prata juvenci!
Omnes.unanimi fecum fibi lege fodales,
Nec magis hunc alio quifquam fecernit amicum
De grege; fic denfi veniunt ad pabula thoes,
Inque vicem hirfuti paribus junguntur onagri.
Lex eadem pelagi; deferto in littore Proteus
Agmina Phocarum numerat, vilifque volucrum
Paffer habet femper quicum fit & omnia circum
Farra libens volitet, ferò fua tecta revisens,
Quem fi fors letho objecit, feu milvus adunco

Fata tulit roftro, feu ftravit arundine foffor,
Protinus ille alium focio petit inde volatu.

Nos durum genus, & diris exercita fatis
Gens homines aliena animis, & pectore difcors;
Vix fibi quifque parem de millibus invenit unum,
Aut fi fors dederit tandem non afpera votis,
Illum inopina dies quâ non fperaveris horâ
Surripit, æternum linquens in fæcula damnum.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras
Ire per aëreas rupes, Alpemque nivofam!
Ecquid erat tanti Romam vidiffe sepultam?
(Quamvis illa foret, qualem dum viferet olim,
Tityrus ipfe fuas & oves & rura reliquit ;)
Ut te tam dulci poffem caruiffe sodale!
Poffem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot fylvas, tot faxa tibi, fluviofque fonantes!
Ah certè extremùm licuiffet tangere dextram,
Et bene compofitos placidè morientis ocellos,
Et dixiffe vale, noftrî memor ibis ad aftra.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Quamquam etiam vestrî nunquam meminiffe pigebit,
Paftores Thufci, Mufis operata juventus, [mon,
His Charis atque Lepos, & Thufcus tu quoque Da-
Antiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe.
O ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni
Murmura, populeumque nemus, quà mollior herba,
Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtos,
Et potui Lycidæ certantem audire Menalcam!
Ipfe etiam tentare aufus fum, nec, puto, multùm
Difplicui, nam funt & apud me munera veftra
Fifcella, calathique, & cerea vinc❜la cicutæ,

Quin

Quin & noftra fuas docuerunt nomina fagos
Et Datis, & Francinus, erant & vocibus ambo
Et ftudiis noti, Lydorum fanguinis ambo.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni,
Hæc mihi tum læto dictabat rofcida luna,
Dum folus teneros claudebam cratibus hoedos.
Ah! quoties dixi, cùm te cinis ater habebat,
Nunc canit, aut lepori nunc tendit retia Damon,
Vimina nunc texit, varios fibi quod fit in ufus !
Et quæ tum facili fperabam mente futura,
Arripui voto levis, & præfentia finxi; [dat,
Heus bone! numquid agas? nifi te quid fortè retar
Imus? & arguta paulùm recubamus in umbra,
Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Caffibelauni!
Tu mihi percurres medicos, tua gramina, fuccos,
Helleborumque humiléfq; crocos, foliúmq; hyacinthi,
Quafque habet ifta palus herbas, artesque medentûm,
Ah! pereant herbæ, pereant artesque medentûm.
Gramina, poftquam ipfi nil profecêre magistro.
Ipfe etiam, nam nefcio quid mihi grande fonabat
Fiftula, ab undecimâ jam lux eft altera nocte,
Et tum fortè novis admôram labra cicutis,
Diffiluêre tamen ruptâ compage, nec ultra
Ferre graves potuêre fonos: dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen & referam, vos cedite filvæ.

Ite domum impasti, domino jam nón vacat, agni. Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Dicam, & Pandrafidos regnum vetus Inogeniæ, [num. Brennúmque Arviragúmque duces, prifcúmq; Beli Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos;

Tum

« 上一頁繼續 »