3. Ολα [τὰ πραγματα] διὰ μέσου τοῦ [λόγου] ἐγίνησαν, καὶ χωρὶς αὐτὸν δὲν ἔγινε κανένα εἴτι ἔγινε.

4. Εἰς αὐτὸν ἦτον ζωή· καὶ ἡ ζωὴ *τον τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων.

5. Καὶ τὸ φως εἰς τὴν σκοτίαν φέγ γει, καὶ ἡ σκοτία δὲν τὸ κατάλαβε.

6. Εγινεν ἕνας ἄνθρωπος ἀπεςαλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν, τὸ ὄνομά του Ιωάννης.

3. Πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο· καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν, ὃ γέ

γονεν.

4. Εν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν το φῶς τῶν ἀνθρώπων.

5. Καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει. καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.

6. Ε'γένετο άνθρωπος ἀπεςαλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ιωάννης.

THE INSCRIPTIONS AT ORCHOMENUS FROM MELETIUS.

ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ, κοινῶς Σκριποῦ, πόλις ποτὲ πλουσιωτάτη καὶ ἰσχυρα τάτη, πρότερον καλουμένη Βοιωτικαὶ Α'θῆναι, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτον ὁ Ναὸς τῶν Χαρίτων, εἰς τὸν ὁποῖον ἐπλήρωνον τέλη οἱ Θηβαῖοι, οὕτινος τὸ ἔδαφος ανεσκάφθη ποτὲ ὑπὸ τῶν Αἰσπαλάγκων. Επανηγύριζον εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν τὰ Χαριτήσια, τοῦ ὁποίου αγῶνος εὗρον ἐπιγραφὰς ἐν τήλαις ἔνδον τοῦ κτισθέντος ναοῦ ἐπ ̓ ὀνόματι τῆς Θεοτόκου, ὑπὸ τοῦ πρωτοσπαθαρίου Λέοντος, ἐπὶ τῶν βασιλέων Βασιλείου, Λέοντος, καὶ Κωνσαντίνου, ἐχούσας οὕτως ἐν μὲν τῇ μια κοινῶς.

« Οἵδε ἐνίκων τὸν ἀγῶνα τῶν Χαριτησίων.

Σαλπιστής.

Μῆνις Α' πολλωνίου Αντιοχεὺς ἀπὸ Μαιάνδρου.
Κήρυξ.

Ζωίλος Ζωΐλου Πάφιος.

Ραψωδός.

Νουμήνιος Νουμηνίου Α'θηναῖος.

Ποιητὴς ἐπῶν.

Α'μηνίας Δημοκλέους Θηβαῖος.

Αὐλητής.

Απολλόδοτος Α' πολλοδότου Κρής.

Αὐλωδός.

Ρόδιππος Ροδίππου Α'ργεῖος.

Κιθαρισής.

Φανίας Α' πολλοδότου τοῦ Φανίου Αἰολεὺς ἀπὸ Κύμης.

Κιθαρωδός.

Δημήτριος Παρμενίσκου Καλχηδόνιος.

Τραγωδός.

Ιπποκρατης Αρισομένους Ρόδιος.

Κωμωδός.

Καλλίτρατος Εξακέστου Θηβαῖος.

Ποιητὴς Σατύρων.

Α'μηνίας Δημοκλέους Θηβαῖος.

Υποκριτής.

Δωρόθεος Δωροθέου Ταραντινός.

Ποιητὴς Τραγῳδιῶν.

Σοφοκλής Σοφοκλέους Α'θηναῖος.

Υποκριτής.

Καβίριχος Θεοδώρου Θηβαῖος.

Ποιητὴς Κωμῳδιῶν.

Αλέξανδρος Α'ρίσωνος Αθηναῖος.

Υποκριτής.

Ατταλος Αττάλου Αθηναῖος.

Οἵδε ἐνίκων τὸν νήμητον ἀγῶνα τῶν ὁμοδίων.
Παῖδας αὐλητάς.

Διοκλῆς Καλλιμήδου Θηβαῖος.

Παῖδας ἡγεμόνας.

Στρατῖνος Εὐνίκου Θηβαῖος.

Ανδρας αυλητάς.

Διοκλῆς Καλλιμήδου Θηβαῖος.
Ανδρας ἡγεμόνας.

Ρόδιππος Ροδίππου Αργεῖος.

Τραγωδός.

Ιπποκράτης Αρισομένους Ρόδιος.
Κωμωδός.

Καλλίςρατος Εξακέσου Θηβαῖος.
Τὰ ἐπινίκια.

Κωμῳδιῶν Ποιητής.

Αλέξανδρος Αρισίωνος Αθηναῖος.

Εν δὲ τῇ ἑτέρα δωρικώς.

Μνασίνω ἄρχοντος ἀγωνοθετίοντος, τὸ

Χαριτείτιον, εὐαρίσω πάντων οἳ τυΐδε ἐνίκωσαν τὰ Χαριτείτια.

Σαλπιγκτάς.

Φίλινος Φιλίνω Αθανειος.

Κάρουξ.

Εἰρώδας Σωκράτιος Θείβειος.

Ποειτάς.

Μήτωρ Μήτορος Φωκαιεύς.

Ραψαευδός.

Κράτων Κλίωνος Θείβειος.

Αὐλειτάς.

Περιγενεὶς Ηρακλείδαο Κουζικηνός.

Αὐλαευδός.

Δαμήνετος Γλαύκω Αργιος.

Κιθαρισάς.

Γάματρος Αμαλώω Αἰολεὺς ἀπὸ Μουρίνας.

Τραγαευδός.

Ασκλωπιόδωρος Πουθεάο Ταραντινός.

Κωμαευδός.

Νικόστρατος Φιλοςράτω Θείβειος.

Τὰ ἐπινίκεια Κωμαευδός.

Εξαρχος Ηροδότω Κορωνεύς.”

Εν αλλῳ λίθῳ.

« Μάριχος Πολυκράτους Ι'αρώνυμος διογέτωνος ἄνδρεσσι χοραγείσαντες νικάσαντες διονύσου ανέθηκαν τίμωνος ἄρχοντος αὐλέοντος κλέος ᾄδοντος ἀλκι

σθένιος.”

Εν ἑτέρῳ λίθω.

“ συνάρχω ἄρχοντος, μεινὸς θειλουθίω, ἀρχι...... ὡς Εὔβαλι αρχεδάμω φως κεια.......... ὃς ἀπέδωκα ἀπὸ τὰς σουγγραφῶ πέδα τῶν πολεμάρχων, κὴ τῶν κατοπτάων, ἀνελόμενος τὰς σουγγραφὼς τὰς κιμένας πὰρ εὐφρόνα, κὴ φιδίαν κὴ πασικλεῖν............. ..... κὴ τιμόμειδον φωκείας, κὴ δαμοτελεῖν λυσιδάμω,

κι δίονυσον καφισοδίω χηρωνεῖα κατ τὸ ψήφισμα τῶ δάμω.

MAVETIM

συνάρχω ἄρχοντος, μεινὸς ἀλαλκομενίω Ε ἀρνῶν, πολύκλειος ταμιας απέδωκε εὔβωλυ ἀρχεδάμω φωκεῖὶ ἀπὸ τὰς σουγγραφῶ τὸ καταλύπον κατ τὸ ψάφισμα τῶ δάμω, ἀνελόμενος τὰς σουγγραφὼς τὰς κίμενας πὰρ σώφιλον, κὴ εὔφρονα φωκέας. Κὴ πὰρ διωνύσιον καφισοδώρω χηρωνέα, κὴ λυσίδαμον δαμοτέλιος πέδα τῶν πολεμάρχων, κὴ τῶν κατοπτάων.

SIMEHE/EDDIIIOH

• Αρχοντος ἐν ἐρχομενὸ συνάρχω, μενὸς Αλαλκομενίω, ἐν δὲ F ἐλατίη Με νοίταο ̓Αρχελάω μεινὸς πράτω. Ομολογα Εὔβωλυ Ε ἐλατίη, ὁ κὴ τῇ πόλι ἐρχομενίων. Επειδὴ κεκομίστη Εὔβωλος πὰρ τῆς πόλιος τὸ δάνειον ἅπαν κατ τὰς ὁμολογίας τας τεθίσας συνάρχω ἄρχοντος, μεινὸς θεολουθίω, κὴ οὐτ ὀφει λέτη αὐτῷ ἔτι οὐθὲν πὰρ τὰν πόλιν, ἀλλ' ἀπέχι πάντα περὶ παντὸς, κὴ ἀποδεδόανθι τῇ πόλι τὸ ἔχοντες τὰς ὁμολογίας, εἰ μὲν ποτὶ δεδομένον χρόνον Εὔβωλυ ἐπὶ νομίας F ἔτι απέτταρα βούεσσι τοὺν ἵππος διὰ κατίης Ει κατι προβάτος σοὺν ἦγυς χειλίης ἀρχὶ τῷ χρόνῳ ὁ ἐνιαυτὸς ὁ μετὰ θύναρχον ἄρχοντα ἐρχομενίος ἀπογραφέσθη δὲ Εὔβωλον κατ ̓ ἐνιαυτὸν ἕκασον πὰρ τὸν ταμίαν κὴ τὸν νόμον ὰν τάτε καυματα τῶν προβάτων, κὴ τῶν ἠγῶν, κὴ τῶν βουᾶν, κὴ τῶν ἵππων, κὴ κάτινα ἀσαμαίων δίκη τὸ πλεῖθος μεὶ ἀπογράφεσο ὧδε πλίονα τῶν γεγραμμένων ἐν τῇ σουγχωρείσι ἡ δέκατις............. η τὸ ἐννομιον Εὔβωλον ὀφείλει λις τῶν ἐρχομενίων ἀργουρίω.......... τετταράκοντα Εὔβωλυ καθ ̓ ἕκαστον ἐνιαυτὸν, κὴ τόκον φερέτω δραχμάς τας μνᾶς ἑκάστας κατὰ μεῖνα............... τὸν κὴ ἔμπρακτος ἔσω τὸν ἐρχομένιον............... καὶ τὰ ἑξῆς.»

...........

Εν ἄλλοις λίθοις.

Ανοδώρα σύμφορον χαῖρε” ΝΟΚΥΕΣ. “ Καλλιπίτον ἀμφάριχος, καὶ ἄλλαι.” Εν οὐδεμίᾳ ἐπιγραφὴ ἴδον τόνον, ἢ πνεῦμα· ἃ δὲ ἡμεῖς ὑπογράφομεν, οἱ πα λαιοὶ προσέγραφον. Καὶ τὰ ἑξῆς.

The following is the prospectus of a translation of Anacharsis into Romaic, by my Romaic master, Marmarotouri, who wished to publish it in England.

ΕΙΔΗΣΙΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΗ'.

Πρὸς τοὺς ἐν · φιλογενεῖς καὶ φιλέλληνας.

ΟΣΟΙ εις βιβλία παντοδαπὰ ἐντρυφῶσιν, ἠξεύρουν πόσον εἶναι τὸ χρήσιμον τῆς 1τορίας· δι ̓ αὐτης γὰρ ἐξευρίσκεται ἡ πλέον μεμακρυσμένη παλαιότης,

και θεωρούνται ὡς ἐν κατόπτρῳ ἤθη, πράξεις καὶ διοικήσεις πολλῶν καὶ διαφόρων ἐθνῶν καὶ γενῶν, ὧν τὴν μνήμην διεσώσατο καὶ διασώσει ἡ Ιτορικὴ Διήγησις εἰς εἰῶνα τὸν ἅπαντα.

· Μία τέτοια ἐπισήμη εἶναι εὐαπόκτητος, καὶ ἐν ταὐτῷ ὠφελίμη, ἢ κρεῖττον εἰπεῖν ἀναγκαία· διατὶ λοιπὸν ἡμεῖς μόνοι νὰ τὴν ὑσερούμεθα, μὴ ἠξεύροντες οὔτε τὰς ἀρχὰς τῶν προγόνων μας, πόθεν πότε καὶ πῶς εὑρέθησαν εἰς τὰς παρ τρίδας μας, οὔτε τὰ ἤθη, τὰ κατορθώματα καὶ τὴν διοίκησίν των ; Αν ἐρωτήσωμεν τοὺς ἀλλογενεῖς, ἠξεύρουν νὰ μᾶς δώσουν ὄχι μόνον ἱτορικῶς τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν πρόοδον τῶν προγόνων μας, ἀλλὰ καὶ τοπογραφικῶς μᾶς δείχνουν τὰς θέσεις τῶν πατρίδων μας, καὶ οἱονεὶ χειραγωγοὶ γινόμενοι μὲ τοὺς γεωγραφικούς των πίνακας, μᾶς λέγουν, ἐδὼ εἶναι αἱ Αθῆναι, ἐδῶ ἡ Σπάρτη, ἐκεῖ αἱ Θῆβαια. τόσα στάδια ἢ μίλια ἀπέχει ἡ μία ἐπαρχία ἀπὸ τὴν ἄλλην. Τοῦτος ᾠκοδόμησε τὴν μίαν πόλιν, ἐκεῖνος τὴν ἄλλην, καὶ τλ. Προσέτι ἂν ἐρωτήσωμεν αὐτοὺς τοὺς μὴ Ελληνας χειραγωγούς μας, πόθεν ἐπαρακινήθησαν νὰ ἐξερευνήσουν ἀρχὰς τόσον παλαιὰς, ἀνυποςόλως μᾶς ἀποκρίνονται μὲ αὐτοὺς τοὺς λόγους. “Κα θὼς ὁ ἐκ Σκυθίας Ανάχαρσις, ἂν δὲν ἐπεριέρχετο τὰ πανευφρόσυνα ἐκεῖνα κλίματα τῆς Ελλάδος, ἂν δὲν ἐμφορεῖτο τὰ ἀξιώματα, τὰ ἤθη καὶ τοὺς νόμους τῶν Ελλήνων, ἤθελε μείνη Σκύθης καὶ τὸ ὄνομα καὶ τὸ πρᾶγμα· ούτω καὶ ὁ ἡμέτερος ἰατρὸς, ἂν δὲν ἐμάνθανε τὰ τοῦ Ιπποκράτους, δὲν ἐδύνατο να προχωρήσῃ εἰς τὴν τέχνην τοῦ. Αν ὁ ἐν ἡμῖν νομοθέτης δὲν ἐξέταζε τὰ τοῦ Σόλωνος, Λυκούργου, καὶ Πιττακοῦ, δὲν ἐδύνατο νὰ ῥυθμήσῃ καὶ νὰ καλιερ γήσῃ τὰ ἤθη τῶν ὁμογενῶν του· Αν ὁ ῥήτωρ δὲν απηνθίζετο τὰς εὐφραδείας καὶ τοὺς χαριεντισμοὺς τοῦ Δημοσθένους, δὲν ἐνεργοῦσεν εἰς τὰς ψυχὰς τῶν ἀκροα τῶν του· Αν ὁ Νέος Ανάχαρσις, ὁ Κύριος Αββᾶς Βαρθολομαῖος δὲν ἀνεγίνωσκε μὲ μεγάλην ἐπιμονὴν καὶ σκέψιν τοὺς πλέον ἐγκρίτους συγγραφεῖς τῶν Ελ λήνων, ἐξερευνῶν αὐτοὺς κατὰ βάθος ἐπὶ τρίακοντα δύω ἔτη, δὲν ἤθελεν ἔξυ φάνη τούτην τὴν περὶ Ελλήνων ἱσορίαν τοῦ, ἥτις Περιήγησις τοῦ Νέου Ανα χάρσεως παρ' αὐτοῦ προσωνομάσθη, καὶ εἰς ὅλας τὰς εὐρωπαϊκὰς διαλέκτους μετεγλωττίσθη. Καὶ ἐν ἑνὶ λόγῳ, οἱ νεώτεροι, ἂν δὲν ἔπερναν διὰ ὁδηγοὺς τοὺς προγόνους μας, ἤθελαν ἴσας περιφέρωνται ματαίως μέχρι τοῦ νῦν. Αὐτὰ δὲν εἶναι λόγια ἐνθουσιασμένου διὰ τὸ φιλογενές Γραικοῦ, εἶναι δὲ φιλαλήθους Γερμανοῦ, ὅτις ἐμετάφρασε τὸν Νέον Ανάχαρσιν ἀπὸ τοῦ Γαλλικοῦ εἰς τὸ Γερ μανικόν.

Αν λοιπὸν καὶ ἡμεῖς θέλωμεν νὰ μεθέξωμεν τῆς γνώσεως τῶν λαμπρῶν και τορθωμάτων ὁποῦ ἔκαμαν οἱ θαυμαστοὶ ἐκεῖνοι προπάτορες ἡμῶν, ἅν ἐπιθυμᾶς μεν νὰ μάθωμεν τὴν πρόοδον καὶ αὔξησίν των εἰς τὰς τέχνας καὶ ἐπιστήμας καὶ εἰς κάθε ἄλλο εἶδος μαθήσεως, ἂν ἔχωμεν περιέργειαν νὰ γνωρίσωμεν πόθεν καταγόμεθα, καὶ ὁποίους θαυμαςοὺς καὶ μεγάλους ἄνδρας, εἰ καὶ προγόνους ἡμαν, φεῦ, ἡμεῖς δὲν γνωρίζομεν, εἰς καιρὸν ὁποῦ οἱ ἀλλογενεῖς θαυμάζουσιν αὐτοὺς, καὶ ὡς πατέρας παντοιασοῦν μαθήσεως σέβονται, ἂς συνδράμωμεν ἅπαν τες προθύμως εἰς τὴν ἔκδοσιν του θαυμασίου τούτου συγγράμματος τοῦ Νέου Αναχάρσεως.

Ἡμεῖς οὖν οἱ ὑπογεγραμμένοι θέλομεν ἐκτελέσει προθύμως τὴν μεταφράσιν τοῦ Βιβλίου μὲ τὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν καλήν φράσιν τῆς νῦν καθ ̓ ἡμᾶς ὁμιλίας, καὶ ἐκδόντες τοῦτο εἰς τύπον, θέλομεν τὸ καλλωπίσει μὲ τοὺς γεωγρα φικοὺς πίνακας μὲ ἁπλᾶς ῥωμαϊκὰς λέξεις ἐγκεχαραγμένους εἰς ἐδικά μας γράμματα, προσιθέντες ὅ τι ἄλλο χρήσιμον καὶ ἁρμόδιον εἰς τὴν ἱσορίαν.

Οὅλον τὸ σύγγραμμα θέλει γένει εἰς τόμους δώδεκα κατὰ μίμησιν τῆς Ἰταλικῆς ἐκδόσεως. Ἡ τιμὴ ὅλου τοῦ συγγράμματος εἶναι φιορίνια δεκαέξη τῆς Βιέννης διὰ τὴν προσθήκην τῶν γεωγραφικῶν πινάκων. Ο φιλογενὴς οὖν συνδρομητής πρέπει νὰ πληρώσῃ εἰς κάθε τόμον φιορίνι ἕνα καὶ Καραντανία εἴ

κοσι τῆς Βιέννης, καὶ τοῦτο χωρὶς καμμίαν πρόδοσιν, ἀλλ ̓ εὐθὺς ὁποῦ θέλει τῷ παραδοθῇ ὁ τόμος τυπωμένος καὶ δεμένος.

Εῤῥωμένοι καὶ εὐδαίμονες διαβιώοιτε, Ελλήνων παῖδες.
Τῆς ὑμετέρας αγάπης ἐξηρτημένοι,

Ιωάννης Μαρμαροτούρης.

Δημήτριος Βενιέρης.

Σπυρίδων Πρεβέτος.

Εν Τριετίῳ, τῇ πρώτη Οκτωβρίου, 1799.

THE LORD'S PRAYER IN ROMAIC.

Ω ΠΑΤΕΡΑ μας ὁποῦ εἶσαι εἰς τοὺς οὐρανοὺς, ἂς ἁγιασθῇ τὸ ὄνομὰ σου. Ας ἔλθῃ ἡ βασιλεία σου. Ας γένη τὸ θέλημά σου, καθὼς εἰς τὸν οὐρανὸν, ἔτζη καὶ εἰς τὴν γήν. Τὸ ψωμί μας τὸ καθημερινὸν, δός μας τό σήμερον. Καὶ συγχώρησέ μας τὰ χρέη μας, καθῶς καὶ ἐμεῖς συγχωροῦμεν τοὺς κρεοφειλέτας μας. Καὶ μὴν μᾶς φέρε εἰς πειρασμὸν, ἀλλὰ ἐλευθέρωσέ μας ἀπὸ τὸν πονηρον. Οτι ἐδική σου εἶναι ἡ βασιλεία δὲ, ἡ δύναμις, καὶ ἡ δόξα, εἰς τοὺς αἰῶνας. Αμήν.

IN GREEK.

ΠΑΤΕΡ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ελθέτω ἡ βα σιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ως καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμὸν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Οτι σοῦ ἐστὶν ἡ βασιλεία, καὶ ἡ δύναμις, καὶ ἡ δόξα, εἰς τοὺς αἰῶνας. Αμήν.