Illa tibi oftentat quascunque fub æquore vafto,
Et superinjectis montibus abdit

opes. Ah quoties cum tu clivoso fessus Olympo

In vespertinas præcipitaris aquas, Cur te, inquit, cursu languentem Phoebe diurno

Hesperiis recipit Cærula mater aquis?
Quid tibi cum Tethy! Quid cum Tartessidelymphả,

Dia quid immundo perluis ora solo?
Frigora Phæbe meâ melius captabis in umbrâ,

Huc ades, ardentes imbue rore comas.
Mollior e gelidâ veniet tibi fomnus in herbâ,

Huc ades, & gremio lumina pone meo.
Quáque jacés circum mulcebit lene susurrans
Aura

per
humentes corpora

fusa rosas, Nec me (crede mihi) terrent Semelëia fata,

Nec Phaetonteo fumidus axis equo; Cum tu Phoebe tuo fapientius uteris igni,

Huc ades, & gremio lumina pone meo. Sic Tellus lasciva suos suspirat amores;

Matris in exemplum cætera turba ruunt. Nunc etenim toto currit vagus orbe Cupido, Languentesque fovet folis ab igne faces.

+

Insonuere novis lethalia cornua neryis,

Triste micant ferro tela corusca novo.
Jamque vel invictam tentat superasse Dianam,

Quæque sedet facro Vesta pudica foco.
Ipsa senescentem reparat Venus annua formam,

Atque iterum tepido creditur orta mari. Marmoreas juvenes clamant, Hymenxe, per urbes,

Littus io Hymen, & cava faxa fonant. Cultior ille venit tunicâque decentior aptâ,

Puniceum redolet vestis odora crocum. Egrediturque frequens ad amæni gaudia veris Virgincos auro cincta puella sinus.

[unum, Votum est cuique suum, votum eft tamen omnibus

Ut sibi quem cupiat, det Cytherea virum. Nunc quoque septenâ modulatur arundine pastor,

Et sua quæ jungat carmina Phyllis habet. Natvia nocturno placat sua fydera cantu,

Delphinasque leves ad yada fumma vocat.
Jupiter ipse alto cum conjuge ludit Olympo,

Convocat & famulos ad sua festa Deos,
Nunc etiam Satyri cum sera crepuscula surgunt,

Pervolitant celeri florea rura choro,

Sylvanusque suâ Cyparisli fronde revinctus,

Semicaperque deus, semideusque caper.
Quæque sub arboribus Dryades latuere vetustis

Per juga, per solos expatiantur agros.
Per fata luxuriat fruticetaque Mænalius Pan,

Vix Cybele mater, vix sibi tuta Ceres,
Atque aliquam cupidus prædatur Oreada Faunus,

Consulit in trepidos dum sibi Nympha pedes, Jamque latet, latitansque cupit male tecta videri,

Et fugit, & fugiens pervelit ipsa capi. Dii

quoque non dubitant cælo præponere sylvas, Et sua quisque sibi numina lucus habet. Et sua quisque diu sibi numina lucus habeto,

Nec vos arborea dii precor ite domo. Te referant miseris, te Jupiter aurea terris

Sæcla, quid ad nimbos aspera tela redis? Tu saltem lentè rapidos age Phoebe jugales

Quà potes, & fenfim tempora veris eant. Brumaque productas tardé ferat hispida noctes,

Ingruat & nostro serior umbra polo.

Elegia sexta.

Ad Carolum Diodatum ruri commorantem.

Qui cum Idibus Decemb. scripset, é fua carmina

excusari postulasset si solito minus effent bona, quod inter lautitias quibus erat ab amicis exceptus, haud fatis felicem operam Mufis dare se poffe affirmabat, hunc habuit responsum.

M

Itto tibi fanam non pieno ventre falutem,

Qua tu distento fortè carere potes. At tua quid nostram prolectat Mufa camanam,

Nec finit opratas poffe sequi tenebras? Carmine seire velis quàm te redamemque colamque,

Crede mihi vix hoc carmine fcire queas. Nam neque noster amor modulis includitur arctis,

Nec venit ad claudos integer ipse pedes. Quàm bene solcnnes epulas, hilaremque Decembrim

Festaque cælifugam qux coluere Deum, Deliciasque refers, hyberni gaudia ruris,

Haustaque per tepidos Gallica musta focos. Quid queritis refugam vino dapibusque poesin?

Carmen amat Bacchum, Carmina Bacchus amat.

Nec puduit Phoebum virides geftasse corymbos,

Atque hederam lauro præpofuiffe fuæ.
Sæpius Aoniis clamavit collibus Euce

Mista Thyoneo turba novena choro.
Naso Corallæis mala carmina misit ab agris:

Non illic epulæ non sata vitis erat.
Quid nisi vina, rosasque racemiferumque Lyæum

Cantavit brevibus Töia Mufa modis ? Pindaricosque inflat numeros Teumesius Evan,

Et redolet sumptum pagina quæque merum. Dum gravis everso currus crepat axe supinus,

Et volat Eleo pulvere fuscus eques; Quadrimoque madens Lyricen Romanus Iaccho

Dulce canit Glyceran, flavicomamque Chloen, Jam quoque lauta tibi generoso mensa paratu,

Mentis alit vires, ingeniumque fovet. Mallica foecundam despumant pocula venam,

Fundis & ex ipfo condita metra cado. Addimus his artes, fusumque per intima Phoebum

Corda, favent uni Bacchus, Apollo, Ceres. Scilicet haud mirum tam dulcia carmina per te

Numine composito tres peperiffe Dcos.

Nunc