να: τὰς μὲν τύπους ἀναγκαῖον παρὰ τέτοις εἶναι παρ' οἷς ἂν saθώσι. Dicerent vero Græci Η χρυσολεύκλες ἢ ̓λεφαντίνας τύπους Θεῶν non χρυσολεύκων. velut εικόνας dicunt χαλκάς Ολυμπιονικών, non χαλκών. Artemidorus: χάλκεαι γ εἰκόνες τῶν ἐλευθέρων ἀναζίθενται. Ita passim et vulgo, ut quidem testimoniis uti putidissimum foret. Neque vero aliter Latini, Lucretius : Si non aurea sunt juvenum simulacra per ades. non aureorum. Plinius xxxiv. 7. Lignea potius aut fictilia deorum simulacra. Juvenalis : Efigies sacri nitet aurea cercopitheci, Horatius : - Quid referam quo pacto-in imagine cerea Largior arserit ignis. Itaque τύπος ελεφαντίνων θεῶν nihil minus est quam Græca Οἵτινες οὐκ ἀτατησι κεναῖς, εδ' ἔργ ̓ ἀνθρώπων Τιμῶσιν, ὅσα κέν τε βροτοὶ κενεόφρονι βολῇ. Eadem habet Protrepticus Clementis. Quis porro inficiabitur in eodem doctos esse ludo, subjectorem hunc Oraculorum, et commentitium illum Hecatæum? Quod si vicero de versibus falso Sophocli attributis, etiam illud evidentissime constabit, quod olim Philo Herennius, et patrum memoria Josephus Scaliger suspicati sunt, nempe librum illum de Judæis qui sub Hecatæi nomine ferebatur, a Judæo quodam Hellenista fuisse confictum; velut Aristeam illum pari facinore, quem supposititium Ita fere leguntur apud Justinum, Clementem, Eusebium, Theodoritum, et partim Athenagoram; adeo ut demirer interpretem (Malala) Chilmeadum, hominem sane pereruditum, in luce tam clara minus solito perspexisse. Sed non te celabo, quod pace sanctorum virorum dictum velim, vehementer me suspicari non esse hæc a Sophocle. Id adeo cur in animum inducam, si me interroges; dico, permirum mihi præter alia videri, tam illustrem locum Ecclesiasticis solis incurrisse in oculos, aliorum omnium aciem effugisse. Qui factum, uti dormitaret hic Plutarchi diligentia ? Qui Porphyrium præterire potuit περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων tam insigne testimonium adversus τῶν θυσιῶν τὰς παρανό μss Cpayas, ut ad hunc locum ait Theodoritus? Ubi tu, Stobae, cessasti? tu, qui tot forulos bibliothecarum excussisti, Sophoclis autem et Euripidis monumenta studiose præter cætera lectitasti? Adeone paucos e Patribus, quid Patres autem dico? unumne aliquem tenebrionem, qui supposita persona librum ediderit (ut et olim et hodie nonnullorum opinio est, neque adeo injuria) cæteris omnibus perspicaciorem et diligentiorem fuisse? Clemens enim aperte et ingenue fatetur Hecatæi se fidem secutum, apud ipsum Sophoclem omnino non legisse. o pèr Eopoxane, ait Strom. v. wc pnσιν Ἑκαταῖος ὁ τὰς ἱσορίας συνταξάμενος ἐν τῷ κατ ̓ Αβραμον και τὰς Aiyulious. Illud autem exploratum habeo tam a Justino et Clemente Patres alios accepisse, quam Justinum et Clementem commentitii ejus Hecatæi autoritate tradidisse. Quem ad hominem demum, et quam nulla fide res redierit vides. Illene ut Sophocli versiculos aliquot vererctur affingere, qui illum ipsum, quo ا" eos adduxit, librum ediderit simulata persona Hecatæi? Ipsa præterea oratio de se facit indicium. Non agnosco illud χαλκέων, et πολλὸν sumtum, ut aiunt, adverbialiter, esse hominis Attici, aut in tragoedia ferri posse. Qualis enim hæc foret confusio dialectorum, et, ut ait ille, sartago loquendi ? Oportuit enim πολυ et χαλκών. Χαλκέων quidem a χαλκεύς Attice dixeris; minime gentium a χαλκός, non magis mehercule quam αγαπάει vel ̓Αρισοτέλεος. χρύσεα, ait Phrynichus, αργύρια, και ανεα, χαλκέα, ταῦτα Ἰακα διαιρέμενα. χρὴ ἦν λέγειν, χρυσά, ἀρ γυρᾶ, κυανᾶ, τὸν ̓Αττικίζοντα. Χρυσός λέγε, τὸ δὲ χρύσεος Ἰακὸν ὡσαύτως καὶ ἀργυρᾶς, χαλκός, κυανός, καὶ τὰ ὅμοια. Rogo de nique cui persona hæc oratio conveniat? Quave Sophocles fiducia die festo Ludorum (non alias enim in scena quam Panathenæis ac trinis Liberalibus tragodiæ docebantur) illos ipsos dies festos et ludos solennes in contemptionem adduceret? Istuccine se impune. laturum speraret? Nonne Eschyli periculum cautiorem eum faceret, qui, quod in Sisypho opinor apexvAs ad Cereris mysteria curiosius videretur alludere, nisi ad aram Bacchi confugisset, illico trucidatus esset in scena: postea etiam in Areopago de capite suo caus sam dixit? Auget vehementer suspicionem nostram ipse Clemens in Protreptico, qui posteaquam versus eos tanquam Sophocleos protulit, Οὑτοσὶ μὲν, ait, ἤδη καὶ παρα κεκινδυνευμένος ἐπὶ τῆς σκηνῆς τὴν ἀλήθειαν τοῖς θεαλαῖς παρεισήγαγεν. Ergo et Clementis judicio in capitis venisset discrimen, quicunque eos olim in scenam detulisset. Ii alibi citantur hoc exemplo : Θνητοὶ δὲ πολυκερδεία πλανώμενοι Quamobrem, quia nullus jam locus est censuræ nostræ in wornòr et xaxxiwy, alia efferam argumenta oportet, cur subdititii sint. Multis sane nominibus non placet illud xuxepdeig. Nam quid, obsecro, facit in tragœdiæ diverbio? est enim ex dialecto Ionica. Neque vero Sea spondæus in sede quarta ferri potest contra morem consuetudinemque Tragicorum. Theo critus: Καὶ φιλοκερδείη βεβλαμμένον ἄνδρα παρελθεῖν. Neque porro Auxepdeia de avaritia possis accipere cum interprete Clementis: verum ea sententia nimium quidem inepta et inficeta, quasi si prudentia sive astutia homines in errorem inciderint. wonüíspex. Ut Ulysses Homericus : Пoxuxépdera enim est Οὐκ ἔα επέμεναι, πολυϊδρείησι νόοιο, Mihi quidem, salvo aliorum judicio nos multi mortales parum ornate dici videtur pro elegantia Αττικής μελέτης. Sed utcunque de ea re visum fuerit eruditis, rogatos eos velim, qui luculenter Græce sciunt, utrum zapdíx avero domesticus sit sincerusque sermo Græcus, an potius peregrinus et πονηρά κόμματος ? Nimirum suo se indicio prodit Judæus iste sorex. Neque enim Hellenismus est, verum Hebraismus purus putus ex S. S. tralatus atque expressus. Psalm. xciv. (et Epist. ad Hebreos) 'Αεὶ πλανῶνται τῇ καρδίᾳ· καὶ αὐτοὶ οὐκ ἔγνωσαν τὰς ὁδός μου. Esaias xxi. Ἡ καρδία μου πλανᾶται. enimvero negamus 9 ista H Ἢ χρυσολεύκων ή λεφαντίνων τύπους, Imo ab homine Græco, nedum a Sophocle, proficisci posse. Τύπος hoc in loco est ipsa statua, αὐτὸ τὸ ἄγαλμα, οὐκ εἶδος τοῦ ἀγάλματος, ut apud Isocratem in fine Evago αν να : τὰς μὲν τύπους ἀναγκαῖον παρὰ τέτοις εἶναι παρ' οἷς ἂν θῶσι. Dicerent vero Græci Ἢ χρυσολεύκος ἢ ̓λεφαντίνες τύπους Θεῶν τα non χρυσολεύκων. velut εἰκόνας dicunt χαλκάς Ολυμπιονικών, non χαλκών. Artemidorus: χάλκεαι γὼ εἰκόνες τῶν ἐλευθέρων ἀναζίθενται. Ita passim et vulgo, ut quidem testimoniis nti putidissimum foret. Neque vero aliter Latini. Lucretius : Si non aurea sunt juvenum simulacra per ædes. non aureorum. Plinius xxxiv. 7. Lignea potius aut fictilia deorum simulacra. Juvenalis : Effigies sacri nitet aurea cercopitheci. Horatius : Quid referam quo pacto-in imagine cerea Itaque τύπος έλεφαντίνων θεῶν nihil minus est quam Græca oratio: ea tamen utitur Sibylla iii. ξυλίνων θεῶν ἔἴδωλα dicens pro ξύλινα. Οἵτινες οὐκ ἀπατησι κεναῖς, εδ' ἔργ ̓ ἀνθρώπων Τιμῶσιν, ὅσα κέν τε βροτοὶ κενεόφρονι βολῇ, Eadem habet Protrepticus Clementis. Quis porro inficiabitur in eodem doctos esse ludo subjectorem hunc Oraculorum, et commentitium illum Hecatæum? Quod si vicero de versibus falso Sophocli attributis, etiam illud evidentissime constabit, quod olim Philo Herennius, et patrum memoria Josephus Scaliger suspicati sunt, nempe librum illum de Judeis qui sub Hecatæi nomine ferebatur, a Judæo quodam Hellenista fuisse confictum; velut Aristeam illum pari facinore, quem supposititium . |