the fhield of the goddess is entirely overthrown by many paffages from ancient authors collected by Junius to illuftrate this statue.

It was alleged as a crime againft Phidias that he had introduced his own portrait and that of Pericles in the battle of the Amazons, which formed the most striking ornament of the fhield in question; and Junius has cited a paffage from Ariftotle particularly remarkable, as it displays the ingenious folicitude of the sculptor to preserve his own figure from the malignity of any one who might wish to ftrike it out of the group

*

Plutarch confiders the base attempt to ruin Phidias in the esteem of the Athenians as a political manœuvre to try the public influence of his patron Pericles. We owe to that invaluable biographer the anecdote to which I have alluded in the Poem: I mean the friendly precaution of Pericles, by which he protected the fculptor from the flanderous accufation of having embezzled a part of the gold configned to him for the decoration of Minerva. By the advice of his illuftrious friend, the artift is faid to have contrived the golden habiliments of the goddess in fuch a manner that they might be easily removed, and hist probity ascertained by the infallible teft of the scales.

The vindication of his innocence in this important article did not fecure Phidias from the infidious rancour of his enemies. He was accused of alluring the chafte matrons of Athens to his house, under the pretence of fhewing his ftatues, for the dishonourable purpose of gratifying the licentious paffions of his patron. It has been said that he

Τον αγαλματοποιον Φειδίαν κατασκευαζόμενον την εν ακροπολει Αθηναν, φασιν εν μέση τη ταύτης ασπιδί το εαυτω πρόσωπον εντυπωσασθαι, και συνδήσαι τῳ αγαλματι δια τινος αφανες δημιεργίας" ωςε εξ ανάγκης, εκ τις βάλοιτο αυτό περιαιρείν, το σύμπαν αγαλμα λύειν τε και συγχειν. "Phidiam illum, quem fictorem pro"bum fuiffe tradit memoria, vidi ipfe in clypeo Minervæ, quæ arcibus Athenienfibus præsi"det, oris fui fimilitudinem ita colligaffe, ut fi quis artificis voluiffet inde imaginem feparare, "foluta compage, fimulac totius incolumitas. interiret.-Sic Apuleius tranftulit hunc locum de"fumtum ex Ariftotele de Mundo.-JUNIUS, Catal. Artif. p. 159.

perished in prison, under the popular indignation which this calumny excited but the indefatigable Meurfius has proved, by the authority of an old fcholiaft on Ariftophanes, that the perfecuted artist escaped to Elis, and ended his days with honour in a scene which he is fuppofed to have adorned, in gratitude for the protection it afforded him, with the fublimeft work of sculpture that was ever produced, even by Grecian talents-his Olympian Jupiter; an image which he conceived, according to his own ingenuous account, from Homer's defcription of the god *.

I will not enlarge this long note by tranfcribing all the animated paffages in ancient authors which allude to this most memorable statue : but as it may gratify my reader to have an immediate opportunity of comparing my sketch of it in rhyme with more minute defcriptions in profe, I will add the Greek original from Paufanias, and a modern copy from the eloquent Travels of Anacharfis.

Καθέζεται μεν δη ο Θεος εν θρόνῳ χρυσε πεποιημένος και ελέφαντος στέφανος δε επίκειται οι τη κεφαλη, μεμιμημενος έλαιας κλώνας· εν μεν δη τη δεξια φερει Νικην εξ ελεφαντος και ταυτην και χρυσό, ταινιαν τε εχεσαν, και επι τη κε φαλη στεφανον τη δε αριστερα το Θεό χαριεν εςι σκηπτρον μετάλλοις τοις πασιν ηνθισμενον. Ὁ δε ορνις ο επι τω σκηπτρῳ καθημενος, εςιν ο αετος" χρυσε δε και τα τω υποδήματα τῳ Θεῳ, και ιματιον ωσαυτως εςι τῳ δε ιματιῳ ζωδια τε και των ανθών τα κρινα εςιν εμπεποιημενα. Ὁ δε θρονος ποικιλος μεν χρυσῳ και λια θοις, ποικιλος δε και εβενῳ τε και ελεφαντι. εςι και ζωα τε επ' αυτό, γραφη μεμιγμένα και αγαλματα εςιν ειργασμένα. Νικαί μεν δη τεσσαρες, χορευου

• « Phidias Homeri verfibus egregio difto allufit; fimulacro enim Jovis Olympii perfecto, " quo nullum præftantius aut admirabilius humanæ fabricæ manus fecit, interrogatus ab "amico, quonam mentem fuam dirigens vultum Jovis propemodum ex ipfo cœlo petitum, "eboris lineamentis effet amplexus, illis fe verfibus quafi magiftris ufum refpondit:

Η και κυανέησιν επ' όφρύσι νευσε Κρονίων

Αμβροσιαι δ' αρα χαιται επερρώσαντο άνακτος

Κρατος απ' αθανατοιο μεγαν δ' ελελιξεν Ολυμπον. VALERIUS MAXIMUS, I.iii. c. 7.

των παρεχομεναι σχημα κατα εκαςον τε θρονε τον ποδα δυο δε εισιν αλλαι προς εκασε πεζή ποδος· των ποδων δε εκατερῳ των εμπροσθεν, παιδες τε επικεινται Θηβαίων υπο σφιγγων ηρπασμένοι και υπο τας σφιγγας, Νιοβης της παιδας Απολλων κατατοξευουσι και Αρτεμις των δε εκ τε θρονο μεταξυ ποδων τεσ= σαρες κανονες εισι ποδος, ες ποδα ετερον διωκων εκαςος. τῳ μεν δη κατ' ευθυ της εσοδό κανονι, επτα εςιν αγαλματα επ' αυτῳ. το γαρ ογδοον αυτω. το γαρ ογδοον εξ αυτων εκ ισασι τροπον οντινα εγενετο αφανες. ειη δ αν αγωνισματων αρχαίων ταυτα μιμήματα. ...... Επιδε των κανόνων τοις λοιποις, ο λοχος εςιν ο συν Ηρακλεί μαχόμενος προς Αμαζόνας, αριθμος μεν δη συναμφοτερων ες εννεα εςι και εικοσι. τετακται δε και Θησεύς εν τοις συμμαχοις τῳ Ηρακλεί. Ανεχεσι δε εχ οι ποδες μονοι τον θρόνον, αλλα και κίονες, ισοι τοις ποσι μεταξυ εςηκοτες των ποδων.......Επιδε τοις ανωτατω τε θρονε, πεποίηκεν ο Φειδίας υπερ την κεφαλην τε αγαλματος, τετο μεν Χαριτας, τουτο δε Ώρας, τρεις εκατέρας. είναι γαρ θυγατερας Διος και ταυτας εν επεσιν εσιν ειρημενα...... Το υποθημα δε το υπο τε Διος τοις ποσιν υπο των εν τη Αττική καλέμενον θρανίον λεοντας τε χρυσές, και Θησεως επειργασμένην έχει μαχην την προς Αμαζόνας, το Αθηναίων πρωτον ανδραγαθημα ες εχ ομοφυλος. επι δε τε βαθμό τε θρόνον τε ανεχοντος και όρος, αλλος κοσμος περι τον Δία. επι τετε τε βαθρό χρυσα ποιηματα αναβεβηκως επι αρμα Ηλιος, και Ζευς τε εςι και Ηρα. παρα δε αυτον Χαρις. ταυτης δε Ερμης εχεται, τα Ερμε δε Εσια· μετα δε την Εσιαν Ερως εσιν εκ θαλασσης Αφροδίτην ανιεσαν υποδεχομενος. την δε Αφροδίτην στεφανοι Πειθω. επειργασαι δε και Απολλων συν Αρτεμιδι, Αθηνα τε και Ηρακλης και ηδη τε βαθρες προς τῳ περατι Αμφιτρίτη και Ποσειδων, Σεληνη τε ιππον (εμοι δοκειν) ελαύνεσα.-PAUSANIAS, p. 403. edit.

Kuhnii.

" La figure de Jupiter eft en or et en ivoire, et quoique affife, elle "s'élève prefque jufqu'au plafond du temple. De la main droite, "elle tient une victoire également d'or et d'ivoire; de la gauche, un "fceptre travaillé avec goût, enrichi de diverfes espèces de métaux, et “ furmonté d'un aigle. La chauffure eft en or, ainfi que le manteau fur "lequel on a gravé des animaux, des fleurs, et fur-tout des lis.

"Le trône porte fur quatre pieds, ainfi que fur des colonnes intermé"diaires de même hauteur. Les matières les plus riches, les arts les

plus nobles concoururent à l'embellir. Il est tout brillant d'or, "d'ivoire, d'ébène, et de pierres précieuses, par tout décoré de "peintures et des bas reliefs.

Quatre de ces bas reliefs font appliqués fur la face antérieure de "chacun des pieds de devant. Le plus haut repréfente quatre Vic"toires dans l'attitude de danfeufes; le fecond, des fphinx, qui en"lèvent les enfans de Thébains; le troifième, Apollon et Diane perçant de leurs traits les enfans de Niobé; le dernier enfin, deux autres Victoires.

"Phidias profita des moindres efpaces pour multiplier les ornemens. "Sur les quatre traverses qui lient les pieds du trône, je comptai trente fept figures; les unes représentant des lutteurs, les autres le combat "d'Hercule contre les Amazones. Au deffus de la tête de Jupiter, "dans la partie fupérieure du trône, on voit d'une côté les trois Graces "qu'il eut d'Eurynome, et les trois Saifons qu'il eut de Thémis. On "diftingue quantité d'autres bas-reliefs, tant fur le marche-pied que fur "la base ou l'eftrade qui foutient cette maffe énorme; la plupart ex❝écutés en or, et représentant les divinités de l'Olympe. Aux pieds "de Jupiter on lit cette infcription:

Je fuis l'ouvrage de Phidias, Athenien, fils de Charmidès.”

Voyage du Jeune Anacharfis, tome iii. p. 482.

The dimensions of this wonderful statue (which Callimachus is faid to have expressed in Iambic verfe) are not preserved: but from a paffage in Strabo, which represents the head of the fitting figure as near the roof of the temple, (in height fixty feet,) we are enabled to form fome conjectures concerning its magnitude. Falconet fuppofes that the temple and the ftatue were wretchedly difproportioned to each other:

but the general voice of antiquity, in praise of the very fublime effect which this fpectacle altogether produced, is fufficient to refute his fuppofition. Livy describes this effect very forcibly, in speaking of Paulus Emilius: "Olympiam afcendit, ubi et alia quidem spectanda vifa, et Jovem velut præfentem intuens, motus animo est *.”

Cedrenus affirms that the ivory Jupiter of Phidias was preferved at Conftantinople; and, if we may credit an author fo frequently erroneous, the fame city contained also a reclining Jupiter in marble, by this illuftrious artift t.

But it is time to take leave of Phidias.-Let me first obferve that he sometimes used the pencil as well as the implements of fculpture, and painted a portrait of his kind and powerful friend Pericles, diftinguished by his lofty title "the Olympian."

66

"Cum et Phidiam ipfum initio pictorem fuiffe tradatur, Olympiumque Athenis ab eo pictum."-PLIN. lib. 35.

Pliny mentions a portrait of Pericles in bronze, (by the fculptor Ctefilaus,) with the fame appellation: "Ctefilaus (fecit) Periclem "Olmypium dignum cognomine." Many artists were undoubtedly patronized by this magnificent statesman: but Phidias was his favourite, and entrusted with the fuperintendance of thofe fplendid public works with which the liberal ambition of Pericles delighted to decorate his country.

* Lib. xlv. c. 28.

+ Και ο Φειδίας ελεφαντινος Ζευς, ον Περικλης ανέθηκεν εις νέων Ολυμπιων. ...... Αυτε δε προς γην ην βρετας Διο εκ λευκές λιθεί, εργον Φειδία, ίζανον τῷ δοκείν επί κλίνης. - CEDRENUS, p. 255.

18.