OC tibi de nato, ditiffima mater, egeno

Exiguum immenfi pignus amoris habe.
Heu, meliora tibi depromere dona volentes

Afringit gratas parcior arca manus.
Túne tui poteris vocem hic agnofcere nati

Tam malè formatam, diffimilemque tuæ ?
Túne hic materni veftigia facra decoris,

Tu speculum poteris hìc reperire tuum ?
Pott longum, dices, Coulei, sic mihi tempus?

Sic mihi speranti, perfide, multa redis?
Quæ, dices, Sagæ Lemuréfque Deæque, nocentes,

Hunc mihi in infantis supposuere loco?
At tu, fancta parens, crudelis tu quoque, nati

Ne tractes dextrâ vulnera cruda rudi.
Hei mihi, quid fato genitrix accedis iniquo?

Sit sors, sed non fis, ipsa, noverca mihi.
Si mihi natali Mufarum adolescere in arvo,

Si benè dilecto luxuriare solo,
Si mihi de doctâ licuiffet pleniùs unda

Haurire, ingentem fi fatiare fitim,
Non ego degeneri dubitabilis ore redirer.,

Nec legeres nomen fula rubore meum.
Scis bene, fcis quæ me tempestas publica mundi

Raptatrix' vetro fuftulit e gremio,
Nec pede adhuc firmo, nec firmo dente, negati

Porcentem querulo murmure lactis opem.
Sic quondam, aërium vento bellante per æquor,

Cum gravidum autumnum sæva flagellat hyems,
Immatura suâ velluntur ab arbore poma,

Et vi vieta cadunt; arbor & ipsa gemit.
Nondum fuccus inest terræ generosus avitæ,

Nondum fol rofeo redditur ore pater.
O mihi jucundum Grantæ fuper omnia nomen!

O penitus toto corde receptus amor!
O pulchræ fine luxu ædes, vitæque beatæ,

Splendida paupertas, ingenuúfque decor!