網頁圖片
PDF
ePub 版

ὃς, αὐτὸς αὑτῷ γαῖαν οὐχ εὑρὼν, ὅμως τοῖς οἷς πάροιθε συμβαλὼν ναυαγίοις, ἔμοιγ' ἔδειξεν ἀσφαλῆ τύχης ὁδόν.

[ocr errors]

καὶ τοῦδε πρῶτον συμφορὰν, δι' ὧν τ ̓ ἔφυ,
σκοπεῖν λέγω, στυγεῖν δὲ φιλοτίμους τρόπους·
οὗτοι γὰρ, οὐδὲν ἄλλο, δαιμόνας θρόνων
τοὺς πρόσθεν ἐξέστησαν, οὐρανοῦ γένος·
πῶς οὖν ποτ ̓ ἄνθρωπός γε, καὶ Θεοῦ περ
εἴκασμα, τῶνδ ̓ ὄναιτ ̓ ἄν; ὕστερον δ ̓ ἀεὶ
τίμα φίλων σεαυτόν· ἦν δ ̓ ἐχθρός τις ᾖ,
ἐσθλοῖσιν ἀντάμειψον· οὐ γὰρ ἄργυρος
φίλους ποιήσει τῆς ἀληθείας πλέον.
ἀεὶ δὲ χειρὶ πρόσφερ ̓ ἡσύχους τρόπους,
ὅπως ἀλύξεις τὸν κακόγλωσσον φθόνον.
δεινῶν δὲ μηδὲν ἐντρέπου, δίκαιος ὤν.
ὅσ ̓ ἂν ποιῇς δὲ, πάνθ ̓ ὑπὲρ πάτρας ποίει,

[blocks in formation]

Θεοῦ τ', ἀληθοῦς τ ̓ ἦν δ ̓ ἀρ ̓ ἐκ τούτων πέσῃς,
Θεῷ τ ̓ ἀρεστὸς καὶ βροτοῖς ἁγνὸς θανεῖ.

βασιλεῖ δ' ἄμυνον.—νῦν δέ μ' εἰς δόμους ἄγε
καὶ τήνδε δέλτον χειρὸς ἐξ ἐμῆς λάβε
ἔχει δὲ τἀμὰ χρήματ ̓ ἐγγεγραμμένα
βασιλεῖ δ ̓ ἐγὼ ταῦθ', οὗπερ ἐξεδεξάμην,
εἰς τοὐλάχιστον, ἐπιγράφω. μόνον δέ μοι
πάρεστιν ἱεροῦ τοῦδε περιβολὴ πέπλου,

ἥ τ ̓ εὐσεβὴς φρήν· τἄλλα δ ̓ οὐκ ἔτ ̓ ἔστι μοι. φεῦ· Κρομύελλε φίλτατ', εἰ γὰρ, ἣν ἐμῷ χάριν βασιλεῖ ποτ' εἶχον, τήνδε καὶ σμικρὸν μέρος Θεῷ προσεθέμην· οὐ γὰρ ἐν γήρᾳ ποτ' ἂν γυμνόν μ' ἀφῆκε τοῖς ἐμοῖς ἐναντίοις.

35

40

CORIOLANUS. ACT 5. Sc. 3.

THOU know'st, great Son,

The end of war's uncertain: but this certain,
That if thou conquer Rome, the benefit,
Which thou shalt thereby reap, is such a name,
Whose repetition will be dogg'd with curses;
Whose chronicle thus writ-"The man was noble,
But with his last attempt he wiped it out;
Destroy'd his country; and his name remains,
To the ensuing age, abhorr'd." Speak to me, Son!
Thou hast affected the fine strains of honour,
To imitate the graces of the gods;

To tear with thunder the wide cheeks o' the air,
And yet to charge thy sulphur with a bolt
That should but rive an oak. Why dost not speak?
Think'st thou it honourable for a noble man
Still to remember wrongs?-Daughter, speak you:
He cares not for your weeping.-Speak thou, boy;
Perhaps thy childishness will move him more
Than can our reasons.-There is no man in the world
More bound to his mother; yet here he lets me prate,

Ὦ ΚΛΕΙΝΟΝ ἀμὸν σπέρμα, γιγνώσκεις ὅτι
Ἄρεος ἄδηλον νεῖκος, οἱ προβήσεται·
ἓν δ ̓ οὐκ ἄδηλον, οἷον ἐκ νίκης θερος
μέλλεις ἀμήσειν, πατρίδος ἐκπορθουμένης.
ὧν ἄντι, τὴν σὴν κλῃδὸν ̓ ἔχθισται κύνες
Ἀραὶ μέτεισι· καί σε τις γράφων λόγους
τοιούσδε ῥίψει Τὴν φύσιν μὲν εὐγενῆ
παρείχεν ἀνὴρ, τοῦτο δ ̓ ἐξηλείψατο
ἔργων τελευτῇ, πατρίδ ̓ ἀϊστώσας δορί
αἰσχρὸν δὲ μίμνει καὶ μεθύστερον κλέος.
πρόσειπέ μ ̓, ὦ παῖ· μή μ ἀτιμάσῃς, τέκνον.
καίτοι σὺ σεμνῆς τοὺς ὑπερκόπους τρόπους

ἀρετῆς ἐπασκῶν, τὴν θεῶν ἁβρὰν χλιδὴν,
κεδνήν τ ̓ ἐμίμου, θνητὸς ὢν, αὐθαδίαν,
ὡς ἀγρίαις εὐρεῖαν αἰθέρος γνάθον

5

10

15

βρονταῖς σπαράξων, οὐδὲν ἄλλο πλὴν δρυὸς ῥήξων κεραυνῷ μετρίως ὡπλισμένῳ.

τέκνον, τί σιγᾷς; ἄρα γενναίῳ τρέφειν

ὀργὴν προσήκει τῶν κακῶς εἰργασμένων ;
σὺ δ ̓ οὐ γὰρ αὐτῷ δακρύων οὐδὲν μέλει
νῦν, ὦ τάλαινα θύγατερ, ἀντ ̓ ἐμοῦ φράσον·
ξύνειπε καὶ σὺ, πατρὸς ἱκέτευσον, βρέφος
ἀσύνετα συνετῶν μᾶλλον ἂν πίθοι σφ ̓ ἴσως.
καὶ μὴν, φέρ ̓ εἰπὲ, μητρὶ τὶς μείζω χάριν
βροτῶν ὀφείλει; κατα πῶς λαλεῖν μ ̓ ἐᾷς

Β 5

20

25

Like one i' the stocks. Thou hast never in thy life

Shew'd thy dear mother any courtesy;

When she, (poor hen!) fond of no second brood,

Has cluck'd thee to the wars, and safely home,

Say my request's unjust,

Loaden with honour.

And spurn me back.

But, if it be not so,

Thou art not honest;

and the gods will plague thee,

That thou restrain'st from me the duty which
To a mother's part belongs. He turns away:
Down, ladies! let us shame him with our knees!

μάτην τάδ', ὥς τιν ̓ ἐν ξυλῷ καθήμενον;
ποῦ τῇ τεκούσῃ μοῖραν, ἣν ἔδει, νέμων
χάριτος ἔδειξας; ἥδ ̓ ὑπόπτερον φίλη
ὀρνὶς νεοσσὸν, δευτέρου γόνου πόθον
ἀφεῖσα, κλάγγῃ πόλλακις μὲν εἰς μαχὰς
προὔπεμψε, πολλάκις δέ σ ̓ εἰς δόμους πάλιν

νίκης ἔχοντ ̓ ἐσῆγε πάντιμον γέρας.

30

πρὸς ταῦτά μ', εἰ σύγ ̓ ἄδικα λίσσεσθαί μ' ἐρεῖς, λάκτιζε, φείδου μηδέν· εἰ δέ γ ̓ ἔνδικα,

εἴρξεις δὲ τιμῆς τῆς προσηκούσης ἐμὲ,

τῶν μητρὸς, οἶμαι, καταφρονῶν, κακός τ ̓ ἔσει,
τίσιν τε μεγαλὴν οὔτι μὴ φύγῃς θεῶν.
ἁνὴρ ὅδ', ὡς ἔοικεν, ἔμπάλιν στρέφειν
φίλαι γύναικες, προσπίτνειν ἤδη δοκεῖ.
ἱκετῶν γ ̓ ὁμαίμων κάρτ ̓ ἂν αἰδοῖτ ̓ ἂν γονύ.

ν. 26. Atticis erat τὸ ξύλον ponæ genus. Aristoph. Eq. οἷόν σε δήσω τῷ ξυλῷ.

v. 28.

ν. 30.

35

40

Eurip. Iph. Aul. δείξεις δὲ ποῦ μοι πατρὸς ἐκ ταὐτοῦ γεγώς;
Æschyl. Εumen. κλαγγαίνεις θ ̓ ὅπως

ὀρνὶς νεόσσων οὔποτ ̓ ἐκλιπών φόβον.

v. 38. Soph. Trachin.

ἀνὴρ ὅδ', ὡς ἔοικεν, οὐ νέμειν ἐμοὶ
φθίνοντι μοῖραν.

et Eschyl. Persæ.

« 上一頁繼續 »