網頁圖片
PDF
ePub 版

« Τὰ ἐπινίκια

« Κωμωδιῶν Ποιητής.

« Αλέξανδρος Αριστίωνος Αθηναῖος.

Εν δὲ τῇ ἑτερᾷ δωρικῶς.

« Μνασίνω ἄρχοντος ἀγωνοθετίον]ος τὸν

« Καριτείσιον, εὐαριόστω πάντων ὃς τυδε ἐνικώσαν τὰ χαρι

« τείτια.

« Σαλπιγκλάς

« Φίλινος Φιλίνω Αθάνειος.

« Κάρουξ

« Εἰρώδας Σωκράτιος Θείβειος.

« Ποειτάς

« Μήστωρ Μήστορος Φωκαιεὺς. « Ραψαευδός

«< Κράτων Κλίωνος Θείβειος.

« Αὐλειτὰς

« Περιγενείς Ηρακλείδαο Κουζικηνός. « Αὐλαευδός

σε Δαμήνετος Γλωύκω Αρχιος.

« Κιθαριστας.

« Δάματρος Α' μαλώω Αἰολευς ἀπὸ Μουρίνας. « Τραγαευδός

« Ασκληπιόδωρος Πουθεάο Ταραντινός.

« Κωμαευδός

« Νικόστρατος Φιλοστράτω Θείβειος

« Τὰ ἐπινίκεια Κωαμευδὸς

« Εὔαρχος Ηροδότω Κορωνεὺς.

Εν ἄλλῳ Λίθω.

« Μύριχος Πολυκράτους Γαρώνυμος διογίτωνος άνδρεσσι χοραγεί « σαντες νικάσαντες διονύσου ἀνέθηκαν τίμωνος ἄρχοντος αὐλίοντος « κλέος άδοντος ἀλκισθένιος.

Εν ἑτέρῳ Λίθῳ.

« συνάρχω άρχοντος, μεινὸς θεολουθία, άρχι ως Εὔβωλι « ἀρχεδάμω $οχεῖας ἀπέδωκα ἀπὸ τὰς σουγγραφῶ πέδα κ τῶν πολεμάρχων, κῃ τῶν κατοπλάων, ἀνελόμενος τὰς σουγγραφώς α τὰς κιμένας πως ευφρονα,κὴ φιδίαν κὴ πασικλεῖν..........κὴ τιμό και μειδον φωκείας, κὴ δαμωτελεῖν λυσιδάμω, κὴ διονυσον καφισοδίω « χηρωνεία, κατ τὸ ψαφισμα τῶ δήμω.

MAVETDM

« Συνάρχω ἄρχοντος, μεινὸς ἀλαλκομενιω F ἀρνῶν, πολύκλειος ταμίας « ἀπέδωκε εὔξωλυ αρχεδάμω Φωκεῖ ἀπὸ τὰς σουγγραφῶ τὸ κατα« λύπον κατ τὸ ψάφισμα τῷ δήμω, ἀνελόμενος τὰς σουγγραφὼς τὰς α κίμενας πὰς σώφιλον, κὴ εὔφρονα φωκέας. Κὴ πὰρ διωνύσιον κα« φισοδώρω, χηρωνέα, κὴ λυσίδαμον δαμοτέλιος πέδα τῶν πολεμά « ρχων, κὴ τῶν κατοπλάων.

κη

ΠΛ ΕΙΕΓΕΙΙΠΙΟΗ

« Αρχοντος ἐν ἐρχομενὸ συνάρχω, μενὸς Αλαλκομενίω, ἐν δὲ F ἐλα« τίη Μενοίταο άχελάω μεινὸς πράτω. Ὁμολογὰ Εὔβωλο Γ' ἐλατίη, « ο κῇ τῇ πόλι έρχομενίων. Επειδὴ κεκομίσθη Εὔβωλος πὰς τῆς αι πόλιος τὸ δάνειον ἅπαν κατ τὰς ὁμολογίας τὰς τεθίσας συνάρχαι « ἄρχοντος, μεινὸς θεολουθίω, κὴ οὐτ ὀφειλέτη αὑτῷ ἔτι οὐθὲν πὰς

κ τὴν πόλιν, ἀλλ' ἀπέχι πάντα περὶ παντὸς κὴ ἀποδεδόανθι τῇ πόλι « τὸ ἔχοντες τὰς ὁμολογίας, εἰ μὲν ποτὶ δεδομένον χρόνον Εὔβωλυ ἐπὶ « νομίας F ἔτι απέτλαρα βούεσσι σοὺν ἵππος δια κατίης Ει κατι προκ βάτος σοῦν ἤγυς χειλίης ἀρχὶ τῷ χρόνῳ ὁ ἐνιαυτός ὁ μετὰ συνάρχον κι ἄρχοντα ἐρχομενίως απογραφέσθη δὲ Εὔβωλον κατ' ἐνιαυτὸν ἕκαστον « πὰρ τὸν ταμίαν κὴ τὸν νόμων ἄν τάτε καϋματα τῶν προβάτων κἢ » τῶν ἠγῶν, κὴ τῶν βουῶν, κὴ τῶν ἵππων, κὴ κάτινα ἀσαμαίων θίκη « τὸ πλεῖθος μεὶ ἀπογράφεσο ὧδε πλίωνα τῶν γεγραμμένων ἐν τῇ σου οι γχωρείσι η δεκατις..........η τὸ ἐννόμιων Εὔβωλον ὀφείλει.............λις « τῶν ἐρχομενίων ἀργουρίω......τετταράκοντα Εὔβωλυ καθ ̓ ἕκαστον « ἐνιαυτὸν, τὴ τόκον φερέτω δραχμάς τας μνᾶς ἑκάστας κατὰ « μεῖνα...........τον κὴ ἔμπρακτος ἔστω τὸν ἐρχομένιον........καὶ τὰ ἑξῆς.

Εν ἄλλοις Λίθοις.

[ocr errors]

Ανοδώρα σύμφορον χαῖρε. »

ΝΟΚΛΕΣ. « Καλλίπιτον ἀμφά

« ρίχος, καὶ ἄλλαι. » Εν οὐδε μίᾳ ἐπιγραφὴ ἴδον τόνον, ἤ πνεῦ α μα, δὲ ὁ ἡμεῖς ὑπογράφομεν, οἱ παλαιοὶ προσέγραφον. Καὶ τά « ἑξῆς.

The following is the prospectus of a translation of Anacharsis iuto Romaic, by my Romaic master, Marmarotonri, who wished to publish it in England.

ΕΥΔΗΣΙΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΗ.

Πρὸς τοὺς ἐν

φιλογενεῖς καὶ φιλέλληνας.

ΟΣΟΙ εἰς βιβλία πανοδαπά ἐτρυφῶσιν, ἠξεύρουν πόσον εἶναι τὸ χρήσιμον τῆς Ἱστορίας, δὲ αὐτῆς γὰρ ἐξευρίσκεται η πλέον μεμακ ρυσμένη παλαιότης, καὶ θεωροῦνται ὡς 'ν κατόπτρῳ ἤθη, τράξεις καὶ διοικήσεις πολλῶν καὶ διαφόρων Εθνῶν καὶ Γενῶν ων τὴν μνήμην διεσώσατο καὶ διασώσει ή Ιστορικη Διήγησις εἰς αἰῶνα τὸν απανία.

τα

Μία τέτοια Επιστήμη εἶναι εὐαπόκλητος, καὶ ἐν ταυτῷ ὠφέλιμη, ἢ κρεῖτῖον εἰπεῖν ἀναγκαία· διατὶ λοιπὸν ἡηεῖς μένοι νὰ τὴν ὑστερού μεθα, μὴ ἠξεύροντες οὔτε τὰς ἀρχὰς τῶν Προγόνων μας, πόθεν πότε καὶ πῶς εὑρέθησαν εἰς τὰς πατρίδας μας, οὔτε τὰ ἤθε, τὰ κατορθώ μαλα καὶ τὴν διοίκησίν των; Αν ἐρωτήσωμεν τοὺς Αλλογενεῖς, ἠξεύ ρουν νὰ μᾶς, δώσουν ὄχι μόνον ἱστορικῶς τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν πρόοδον τῶν προγόνων μας, ἀλλὰ καὶ Τοπογραφικῶς μας δείχνουν τὰς θέ σεις τῶν πατρίδων μας, καὶ οἱονεὶ χειραγωγοί γινόμενοι μὲ τοὺς Γεωγραφικούς των Πίνακας, μᾶς λέγουν, ἐδῶ εἶναι αἱ Αθῆναι, ἐδὼ ἢ Σπάρτη ἐκεῖ οἱ Θῆβαι τόσα στάδια ἤ μίλια απέχει ἡ μία Επαρχία ἀπὸ τὴν ἄλλην. Τοῦτος ᾠκοδόμησε τὴν μίαν πόλιν, ἐκεῖνος τὴν ἄλ λην καὶ τξ, Προσέτι ἄν ἐρωτήσωμεν αὐτοὺς τοὺς μὴ Ελληνας χει ραγωγούς μας, πόθεν ἐπαρακινήθησαν νὰ ἐξερευνήσουν ἀρχὰς τόσον ταλαιᾶς, ἀνυποστόλως μᾶς ἀποκρίνονται μὲ αὐτοὺς τοὺς λόγους. « Καθὼς ὁ ἐκ Σκυθίας ̓Ανάχαρσις, ἂν δὲν ἐπεριείρχετο τὰ πανευφ« ρόσυνα ἐκεῖνα Κλίματα τὴς Ἑλλάδος, ἂν δὲν ἐμφορεῖτο τα αξιώ « ματα, τὰ ἤθη καὶ τοὺς Νόμους τῶν Ἑλλήνων, ἤθελε μείνη Σκύθης « καὶ τὰ ὄνομα καὶ τὸ πρᾶγμα· ουτω καὶ ὁ ἡμέτερος Ἰατρὸς, αν δὲν « ἐμάνθανε τὰ τὸ Ιπποκράτους δὲν ἐδύνατο νὰ προχωρήση εἰς τὴν τέχ « νην τοῦ. Αν ὁ ἐν ἡμῖν νομοθέτης δὲν ἐξέταζε τὰ τοῦ Σόλωνος, Λυ « κούργου, καὶ Πιττακοῦ, δὲν ἐδύνατο να ρυθμήση καὶ νὰ καλιεργήσῃ « τὰ ἤθη τῶν Ομογενῶν του· ἄν ὁ Ρήτως δὲν ἀπενθίζετο τὰς εὐφρα « δείας καὶ τοὺς χαριεντισμοὺς τοῦ Δημοσθένους, δέν ἐνεργοῦσεν εἰς « τὰς ψυχὰς τῶν ἀκροατῶν του Αν ὁ Νέος Ανάχαρσις, ὁ Κύριος « Αββας Βαρθολομαῖος δὲν ἀνεγίνωσκε μὲ μεγάλην ἐπιμονὴν καὶ « σκέψιν τοὺς πλέον ἐγκρίτους συγγραφεῖς τῶν Ἑλλήνων, ἐξερευνῶν « αὐτοὺς κατὰ βάθος ἐπὶ τρίακοντα δύω ἔθη, δὲν ἤθελεν ἐξυφάνη τούτην « τὴν περὶ Ἑλλήνων Ιστορίαν τε, ἥτις Περιήγησις τοῦ Νέου Αναχά« ρσεως παρ' αὐτὲς προσωνομάσθη, καὶ εἰς ὅλας τὰς Εὐρωπαϊκής Δια « λέκτους μετεγλωτίσθη. » Καὶ ἐν ἐνὶ λόγῳ, οἱ Νεώτεροι, αν δὲν ἔπερναν δία οδηγοὺς τοὺς Προγόνους μας, ἤθελαν ἴσως περιφέρωνται μαλαίως μέχρι τοῦ νῦν. Αὐτὰ δὲν εἶναι Λόγια ἐνουσιασμένου διὰ τὸ

τα

[merged small][merged small][merged small][ocr errors]

φιλογενές Γραικοῦ, εἶναι δὲ φιλαλήθους Γερμανοῦ, ὅστις ἐμετάφρασε τὸν Νέον Ανάχαρσιν ἀπὸ τοῦ Γαλλικοῦ εἰς τὸ Γερμανικόν.

Αν λοιπὸν καὶ ἡμεῖς θέλωμεν νὰ μεθέξωμεν τὴν γνώσεως τῶν λα μερῶν κατορθωμάτων ὁποῦ ἔκαμαν οἱ θαυμαστοὶ ἐκεῖνοι Προπάτορες ἡμῶν, ἄν ἐπιθυμῶμεν νὰ μάθωμεν τὴν πρόοδον καὶ αὔξησίν των εἰς τὰς Τέχνας καὶ Επιστήμας καὶ εἰς κάθε ἄλλο εἶδος μαθήσεως, ἂν ἔχωμεν περιέργειαν νὰ γνωρίσωμεν πόθεν καταγόμεθα, καὶ ὁποίους θαυμαστούς και μεγάλους Ανδρας, εἰ καὶ προγόνους ἡμῶν, φεῦ, ἡμεῖς δὲν γνωρίζομεν, εις καιρὸν ὁποῦ οἱ Αλλογενεῖς θαυμάζουσ αὐτοὺς, καὶ ὡς πατέρας πανοιασοῦν Μαθήσεως σέβονται, ἃς συνδρά μωμεν ἅπαντες προθύμως εἰς τὴν Εκδοσιν τοῦ θαυμασίου τούτου συγ γράμματος τοῦ Νέου Αναχάρσεως.

Ἡμεῖς οὖν οἱ ὑπογεγραμμένοι θέλομεν ἐκτελέσει προθύμως την Μετ τάφρασιν τοῦ Βιβλίου μὲ τὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν καλὴν φράσιν τῆς νῦν καθ ̓ ἡμᾶς ὁμιλίας, καὶ ἐκδόντες τοῦτο εἰς τύπον, θέλωμεν τὸ καλλωπίσει μὲ τοὺς Γεωγαφικούς Πίνακας μὲ ἁπλᾶς Ρωμαϊκὰς λέξεις ἐγκεχαραγμένους εἰς ἐδικάμας γράμματα, προστιθέντες ό, τι ἄλλο χρήσιμον καὶ ἁρμόδιον εἰς τὴν Ἱστορίαν.

Ολον τὸ σύγγραμμα θέλει γένει εἰς Τόμους δώδεκα κατὰ μίμησιν τῆς Ἰταλικῆς Εκδόσεως. Η τιμὴ ὅλου τοῦ Συγγράμματος είναι Φιορίνια δεκαέξη τῆς Βιέννης διὰ τὴν προσθήκην τῶν Γεωγραφικῶν πινάκων. Ο φιλογενής οὖν Συνδρομητής πρέπει να πληρώσῃ εἰς κάθε Τόμον φιορίνι ενα καὶ Καρανανια εἴκοσι τῆς Βιέννης, καὶ τῶτο χωρίς καμμίαν πρόδοσιν, ἀλλ ̓ εὐθὺς ὁποῦ θέλει τῷ παραδοθῇ ὁ Τόμας τυπωμένος καὶ δεμένος.

Εῤῥωμένοι καὶ εὐδαίμονες διαβιώοιτε Ελλήνων Παῖδες
Τῆς ὑμετέρας ἀγάπης ἐξηρτημένοι

7

Ιωάννης Μαρμαρολούρης.

Δημήτριος Βενιέρης.

Σπυρίδων Πρεβέτος.

Εν Τριεςίω τῇ πρώτη Οκτωβρίου, 1799.

« 上一頁繼續 »